музыка́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто іграе на якім‑н. музычным інструменце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мясі́льшчык, ‑а, м.

Той, хто месіць, размешвае што‑н.; рабочы на мясільнай машыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабуджа́льнік, ‑а, м.

Кніжн. Той або тое, што выклікае пабуджэнне (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падтасо́ўшчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто падтасоўвае факты з мэтай увесці ў зман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́гернік, ‑а, м.

Разм. Той, хто знаходзіцца ў лагеры (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліквіда́тар, ‑а, м.

1. Той, хто займаецца ліквідацыяй чаго‑н.

2. Прыхільнік ліквідатарства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праекта́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто выконвае праект (у 1 знач.); праекціроўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перастрахо́ўшчык, ‑а, м.

Неадабр. Той, хто пастаянна перастрахоўваецца (гл. перастрахавацца ў 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карыста́льнік, ‑а, м.

Той, у чыім карыстанні знаходзіцца якая‑н. маёмасць. Карыстальнік зямель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінаама́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца кіназдымкай як аматар (у 2 знач.); кіналюбіцель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)