Verbum

задзірване́ць, ‑ее; зак.

Зарасці травой, пакрыцца дзёрнам. На межах, якія з’явіліся пры немцах, парос быльнік, поле задзірванела. Гурскі.

замко́вы ​¹, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і замочны.

замко́вы ​², ‑ага, м.

Спец. Назва ваеннаслужачага пры артылерыйская гармаце.

гно́ман, ‑а, м.

Даўнейшы астранамічны інструмент: вертыкальны шост з падстаўкай, пры дапамозе якога вызначалі вышыню Сонца над гарызонтам.

[Ад грэч. gnomon — стрыжань сонечнага гадзінніка; сонечны гадзіннік.]

грэбенечаса́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для часання з дапамогай грабянёў валакністых матэрыялаў пры падрыхтоўцы іх да прадзення. Грэбенечасальная машына.

гуртаўшчы́к, ‑а, м.

1. Паганяты гурта, работнік пры гурце жывёлы.

2. Уст. Уладальнік гурта (гуртоў), які гандляваў жывёлай.

бе́ры-бе́ры, нескл. ж.

Захворванне, якое развіваецца ў выніку няправільнага абмену рэчываў пры адсутнасці ў ежы вітаміну B₁.

[Ад сінгальскага beri — слабасць.]

біметалі́зм, ‑у, м.

Грашовая сістэма, пры якой у якасці плацежнага сродку выкарыстоўваюцца адначасова два металы (золата і срэбра).

бляя́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. бляяць. // Гукі, падобныя на крык авечкі, якія ўтвараюцца пры палёце бакасоў.

бульбацёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Машына для здрабнення бульбы пры вырабе з яе крухмалу.

ачо́с, ‑у, м.; зб.

Адходы пры часанні воўны і пад.; тое, што і ачоскі. Ільняны ачос. Ваўняны ачос.