выскрэ́бванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выскрэбваць — выскрабці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выскуба́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выскубаць — выскубці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выску́бванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выскубваць — выскубці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выслаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выстаўляць — выславіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выслу́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выслухваць — выслухаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выслухо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выслухоўваць — выслухаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высма́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высмажваць — высмажыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высме́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высмейваць — высмеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высмо́ктванне, ‑я. н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высмоктваць — высмактаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высоўваць — высунуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)