уба́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць;
1. і
2. Апынуўшыся дзе‑н., самому пабачыць што‑н.
3. У думках, мроях уявіць сабе каго‑, што‑н.
4. Паглядзеўшы на каго‑, што‑н., выявіць, заўважыць, адкрыць для сябе што‑н.
5. і
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цёплы, ‑ая, ‑ае.
1. Які змяшчае ў сабе пэўную колькасць цяпла; сярэдні паміж гарачым і халодным.
2. Які добра засцерагае ад холаду; добра сагравае.
3.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
так,
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7. Ужываецца ў рэпліцы-адказе з агульным значэннем неакрэсленасці.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сла́бы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае невялікую фізічную сілу, недастаткова дужы фізічна.
2. Пазбаўлены стойкасці, цвёрдасці; які не вызначаецца цвёрдым характарам.
3. Нетрывалы, нямоцны.
4. Нізкі па якасці і колькасці, марны, мізэрны.
5. Не здольны наступаць ці абараняцца; дрэнна ўзброены.
6. Які не мае моцнай улады, аўтарытэту, не можа аказаць вялікага ўплыву на што‑н.
7. Які мае невялікую магутнасць, сілу, энергію.
8. Не здольны аказаць моцнае дзеянне на каго‑, што‑н.
9. Нязначны па сіле праяўлення, напружанасці.
10. Недастаткова абгрунтаваны, малапераканальны.
11. Нязначны, малы.
12. Які дрэнна ведае ці выконвае сваю работу, сваю справу.
13. Не цвёрды, не тугі, не густы.
14. Нямоцна зацягнуты.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пане́сці, ‑нясу, ‑нясеш, ‑нясе; ‑нясём, ‑несяце;
1. Узяўшы ў рукі або нагрузіўшы на сябе, пачаць перамяшчаць, дастаўляць куды‑н.
2. Пацягнуць сілай свайго руху.
3.
4.
5.
6.
7.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апо́шні, ‑яя, ‑яе.
1. Які знаходзіцца на самым канцы чаргі, шэрагу падобных прадметаў, з’яў.
2. Адзіны, астатні.
3. Які адбыўся непасрэдна перад чым‑н.
4. Канчатковы, рашаючы, заключны.
5. Вышэйшы, крайні.
6. Самы нязначны з усіх падобных; дрэнны.
7. Гэты, толькі што названы.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асе́сці, асяду, асядзеш, асядзе;
1. Знізіцца, ушчыльніўшыся, зляжаўшыся.
2. Падаючы, апускаючыся, сесці на дно, прыстаць да чаго‑н.
3. Апусціцца на што‑н., сесці ад страты сілы, ад знямогі.
4. Перастаць лётаць, сесці на што‑н. (пра насякомых, птушак).
5. Перастаць пераязджаць з месца на месца, спыніцца на пастаянна.
6.
7. Страціць сілу, паслабець.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кане́ц, ‑нца,
1. Мяжа, край, апошняя кропка працягласці ў прасторы чаго‑н., а таксама прылягаючая да іх частка;
2. Апошні момант чаго‑н., што мае працягласць у часе, а таксама час, звязаны з гэтым момантам.
3.
4. Вяроўка, канат, якія служаць для прычалу суднаў.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
забра́ць, ‑бяру, ‑бярэш, ‑бярэ; ‑бяром, ‑бераце;
1. Узяць каго‑, што‑н. з сабой, да сябе.
2. Узяць сабе; адабраць, захапіць.
3.
4.
5.
6.
7. Увабраць, засунуць (пра адзенне).
8.
9. Заняць многа або лішняе пры рабоце.
10. Вымазацца, выпацкацца граззю, пылам, мелам.
11.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адабра́ць 1, адбяру, адбярэш, адбярэ, адбяром, адбераце;
1. Прымусіць каго‑н. аддаць які‑н. прадмет; сілай забраць у каго‑н., што‑н.
2. Пазбавіць каго‑н. якіх‑н. пачуццяў, якасцей, права на што‑н.
3. Выдаткаваць, патраціць нейкую колькасць часу (сілы, сродкаў, здароўя) на выкананне чаго‑н.
4.
5. Выбраць з аднастайных прадметаў асобныя з іх, якія вылучаюцца пэўнай якасцю або прыкметай.
6.
адабра́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)