вышы́ннік, ‑а, м.

Разм. Той, хто мае дачыненне да работы на значнай вышыні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяршы́цель, ‑я, м.

Кніжн. Той, хто вяршыць справамі, распараджаецца чым‑н. Вяршыцель лёсу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ганта́р, ‑а, м.

Чалавек, які займаецца вырабам гонты. // Той, хто пакрывае стрэхі гонтай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гара́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто дае гарантыю ў чым‑н., паручыцель.

[Фр. garant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарба́р, ‑а, м.

Той, хто займаецца апрацоўкай і вырабам шкур, работнік гарбарнай вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альтруі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто ў сваёй дзейнасці кіруецца пачуццямі альтруізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арыстакра́т, ‑а, М ‑раце, м.

Той, хто належыць да арыстакратыі (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заняво́льнік, ‑а, м.

Той, хто заняволіў або занявольвае каго‑, што‑н. Іншаземныя занявольнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агрэ́сар, ‑а, м.

Той, хто нападае, ажыццяўляе агрэсію; захопнік. Імперыялістычны агрэсар. Патэнцыяльны агрэсар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міратво́рац, ‑рца, м.

Уст. Той, хто садзейнічае ўстанаўленню міру, згоды, ліквідацыі варожасці, сварак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)