вылу́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылушчваць — вылушчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вылячэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. вылечвацца — вылечыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымало́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымалочваць — вымалаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымаць — выняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выме́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымерваць — вымераць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымо́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымольваць — вымаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымо́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымотваць — выматаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымо́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымочваць — вымачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымо́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымошчваць — вымасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выму́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымучваць — вымучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)