франдзёр

(фр. frondeur)

1) удзельнік фронды;

2) перан. той, хто франдзіруе, выказвае незадаволенасць чым-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

по́зна нареч. безл., в знач. сказ. по́здно;

лепш по́зна, як ніко́лі — лу́чше по́здно, чем никогда́;

хто п. хо́дзіць, той сам сабе́ шко́дзіцьпосл. по́зднему го́стю — ко́сти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тудэ́ю нареч., обл. (в ту сторону, в том направлении) там;

хадзе́м т., тут на той бе́раг не перабярэ́шся — идём там, здесь на тот бе́рег не переберёшься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тады́, прысл.

1. У той час, у мінулым, не цяпер.

Т. дзеці яшчэ не ўмелі чытаць.

2. Пры пэўных умовах, абставінах.

Сходзіш у магазін па хлеб, т. толькі можаш ісці гуляць.

3. Ужыв. як суадноснае слова ў галоўным сказе пры дадан. часу са злучнікам «калі».

Калі мне прынясуць кнігу, т. прачытаю.

4. у знач. злуч. Выкарыстоўваецца ў спалучэнні са злучнікам «як» у даданых часавых супастаўляльных сказах са знач.: у той час як, нягледзячы на тое што.

Мы толькі снедалі, т. як яны ўжо садзіліся абедаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даві́льшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца выцісканнем соку з вінаграду або іншых пладоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зго́днік, ‑а, м.

Той, хто праводзіць згодніцкую палітыку з класавым ворагам. Згоднікі-лібералы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бессаро́мнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто не падпарадкоўваецца правілам прыстойнасці; нясціплы, бессаромны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біржаві́к, ‑а, м.

У капіталістычных краінах — той, хто займаецца біржавымі аперацыямі; біржавы дзялок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

богазневажа́льнік, ‑а, м.

Уст. Той, хто неспаважна ставіцца да бога і рэлігійных догматаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпрабава́льнік, ‑а, м.

Той, хто займаецца выпрабаваннем чаго‑н. Лётчык-выпрабавальнік. Выпрабавальнік аўтамабіляў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)