выпо́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпойваць — выпаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпрабо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпрабоўваць — выпрабаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выправа́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выправаджваць — выправадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выправа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выправаць — выпраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпрага́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпрагаць — выпрагчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпро́стванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпростваць — выпрастаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпро́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпрошваць — выпрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпуска́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпускаць — выпусціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпу́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпучваць — выпучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпы́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпытваць — выпытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)