заплю́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заплюшчваць — заплюшчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заправа́джванне, ‑я, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заправаджваць — заправадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запрага́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запрагаць — запрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запро́даж, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запрадаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запру́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запруджваць — запрудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запрыго́ньванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запрыгоньваць — запрыгоніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запу́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запужваць — запужаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запэ́ўніванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запэўніваць — запэўніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарака́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заракацца — зарачыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зары́бленне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зарыбляць — зарыбіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)