Verbum

гадлівы, ✂.

Які не можа пераносіць гадкага; грэблівы.

• Г. чалавек.
• Г. жэст (поўны агіды, грэблівасці).

|| наз. гадлівасць, ✂.

гоман, ✂, м.

1. Гучная невыразная гаворка некалькіх чалавек.

   • На вуліцы стаяў г.

2. перан. Шум, гул, гудзенне.

   • Птушыны г.

гонар, ✂, м.

1. Грамадска-маральная годнасць, тое, што выклікае ўсеагульную павагу.

   • Справа гонару.

2. Высакамернасць, фанабэрыстасць.

   • Чалавек з гонарам.

дапрызыўнік, ✂, м.

Чалавек дапрызыўнага ўзросту, які праходзіць пачатковае ваеннае навучанне без адрыву ад вучобы або вытворчай працы.

непакора, ✂, м.; ✂, ж..

1. Непакорнасць, непадуладнасць каму-н.

   • Дух непакоры.

2. Такі, якога немагчыма скарыць.

3. Упарты чалавек; неслух.

непрыяцель​¹, ✂, м.

Чалавек, які варожа адносіцца да каго-, чаго-н.

• Нажыць сабе непрыяцеля.

|| ж. непрыяцелька, ✂.

няўдаліца, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

Такі, які за што ні бярэцца, робіць няўдала; няўмелы, няўклюдны чалавек.

агі́длівы, ✂.

Які выклікае агіду, поўны агіды да каго-, чаго-н.

• А. чалавек.
• Агідлівае пачуццё.

|| наз. агідлівасць, ✂.

азло́блены, ✂.

Які стаў злосным у выніку чаго-н., зласліва настроены.

• А. чалавек.
• А. тон.

|| наз. азлобленасць, ✂.

абмежава́ны, ✂.

1. Нязначны, невялікі.

   • Абмежаваныя грашовыя сродкі.

2. перан. Пра чалавека: неразвіты, недалёкі, адсталы.

   • А. чалавек.

|| наз. абмежаванасць, ✂.