Той, якога шукаюць, які неабходна адшукаць. Знайсці шуканую кнігу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эпіграматы́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Кніжн.Той, хто складае эпіграмы; аўтар эпіграм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
chopper
[ˈtʃɑ:pər]
n.
1) вялі́кі нож, сяке́ра f.
2) той, хто сячэ́, рэ́жа
3) Sl. верталёт -а m., гэліко́птар -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
паве́ў, -ве́ву, мн. -ве́вы, -ве́ваў, м.
1. Слабы парыў ветру; рух у паветры.
П. свежага ветру.
2.перан. Прыметы чаго-н., што надыходзіць, або той ці іншы напрамак у густах, настроях і жыцці грамадства (кніжн.).
Гуманістычныя павевы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спадкае́мец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.
1. Асоба, якая атрымала спадчыну або мае права на яе.
2.перан.Той, хто прадаўжае чые-н. традыцыі, чыю-н. дзейнасць.
|| ж.спадкае́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым.спадкае́мскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
укра́са, -ы, мн. -ы, -ра́с, ж.
1. Прадмет, прызначаны для ўпрыгожвання каго-, чаго-н.
Абновы і ўкрасы.
2.перан., чаго. Тое (той), што (хто) з’яўляецца гордасцю, упрыгожвае што-н.
Дубовы гай — у. наваколля.
Гэты студэнт — у. курса.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
выжля́тнік, ‑а, м.
1.Той, хто загадвае гончымі сабакамі на паляванні. Колькі выжлятнікаў і загоншчыкаў затапталі .. [панскія] жарабцы ў час паляванняў!Якімовіч.
2. Тое, што і выжал. Мы ненавідзелі той хутар,.. І брэх выжлятнікаў прыкутых.Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ара́тар, ‑а, м.
Асоба, якая гаворыць прамову; прамоўца. //Той, хто валодае майстэрствам слова, красамоўствам. [Купала:] Ты любога аратара перагаворыш.Вітка.Блізнюк выйшаў на сцэну за трыбуну і, размахваючы рукамі, як той сапраўдны аратар, пачаў гаварыць.Сабаленка.
[Лац. orator.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падпа́льшчык, ‑а, м.
Той, хто наўмысна ўчыніў пажар. Пачалося расследаванне справы аб пажары. Але падпальшчыкаў знайсці не ўдалося.Матрунёнак.//перан.Той, хто падбухторвае да чаго‑н. Дарма падпальшчыкі вайны На службу смерці ставяць атам.Тарас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нованаро́джаны
1. néugeboren;
2.:
у знач.наз.м. Neugebórene (sub) m -n, -n; Gebúrtstagskind n -(e)s, -er (той, хтосвяткуедзеньсвайгонараджэння)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)