Ра́ніць 1 ’параніць’ (ТСБМ, Стан., Сл. ПЗБ), ра́ніцца ’атрымаць раненне’ (ТС), ст.-бел. ранити ’раніць’. Гл. рана 1.

Ра́ніць 2 ’сцвярджаць, што яшчэ рана’ (Нас.), ра́ніцца ’прыходзіць, рабіць раней вызначанага часу’ (Нас., Касп.; ашм., Стан.), сюды ж, магчыма, рані́ць ’не ў тэрмін нарадзіць’ (Сл. ПЗБ), рані́цца ’рана што-небудзь рабіць’ (там жа). Гл. рана 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вымята́цца

1. груб sich pácken; sich drücken;

вымята́йся адсю́ль! mach, dass du fórtkommst!; hau ab!;

2. зал. стан (áus)gekéhrt wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ператвара́цца sich verwándeln; sich úmgestalten (перайначыцца); wérden zu (D) (рабіцца); áus¦arten vi (s) (у што-н in A) (у адмоўны стан)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фу! выкл.

1. (выражае дакор, прыкрасць, пагарду) pfui!;

фу!, яка́я брыдо́та! pfui, wie ékelhaft!;

2. (выражае стан стомленасці, палёгкі) uff! puh!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

праця́гвацца

1. (доўжыцца) dáuern vi, fórtdauern vi, ándauern vi; währen vi; sich hínziehen*; vor sich géhen*;

2. зал. стан fórtgesetzt [fórtgeführt] wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прыма́цца

1. зал. стан akzeptíert [ángenommen, éingenommen, entgégengenommen, gehálten] wérden;

2. с.-г. (пра расліны) Wúrzel fássen;

3. мед (пра прышчэпку) éine pósitive [-və] Reaktión zéigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разрэ́джванне н

1. (дзеянне) Verdünnen n -s; Verwässern n -s;

2. (стан) Verdünnung f -, -en; Verflüssigung f -, -en; Verwässerung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ *Пала́дак, поладок ’добры стан спраў, лад’, поладком ’ладам, па-добраму’ (ТС). Афіксальны дэрыват ад паладзіць ’наладзіць’ < ладзіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пра́льня 1 ’пралля’ (ТС). Да прасці (гл.).

Пра́льня 2 ’памяшканне для мыцця бялізны’ (ТСБМ, Стан.). Да праць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раску́лтацца ’раскалмаціцца’ (ашм., Стан.). Паводле аўтара слоўніка, да гу́лта ’логава свінні ва ўскалмачанай саломе’ (там жа), няяснага паходжання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)