zusámmengehören
vi быць звя́заным адзі́н з адны́м; адно́сіцца да аднаго́ і таго́, падыхо́дзіць адзі́н [адно́] да аднаго́, нале́жаць адзі́н аднаму́
die Schúhe gehören zusámmen — гэ́тыя чараві́кі з адно́й па́ры
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
це́сны
1. eng, schmal (вузкі, цесны); éinge¦engt (завужаны, цесны); gedrängt (цесны, скучаны) це́сныя чараві́кі énge Schúhe;
кашу́ля це́сная ў пляча́х das Hemd spannt in den Schúltern;
2. перан (абмежаваны, блізкі) eng, ínnig, intím;
це́сная дру́жба ínnige [énge] Fréundschaft;
у це́сным ко́ле im éngen Kréis(e)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прыхарашы́цца, ‑рашуся, ‑рошышся, ‑рошыцца; зак.
Разм.
1. Апрануцца прыгожа, хораша, лепш, чым раней, чым звычайна. Купіла.. [Марылька] за тыя грошы сабе новую сукенку, чаравікі, прыхарашылася так, што ўсе сяброўкі зайздросцяць ёй. Якімовіч. І неўзабаве мы, прыхарашыўшыся, наколькі дазвалялі небагатыя ўборы, што меліся ў нас, выправіліся да дзяўчат. Марціновіч.
2. Надаць сабе больш прыгожы, прыгажэйшы выгляд. Маладзіца ўжо ў кабіне выняла люстэрка і какетліва паправіла спадаўшыя на лоб завіткі. Прыхарашылася, схавала люстэрка і неспадзявана закранула Лявонаў локаць. Хадановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стая́чы, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. незал. цяпер. ад стаяць.
2. у знач. прым. Які знаходзіцца ў вертыкальным становішчы. [Цётка] адзела цёмную сукенку з стаячым каўнерыкам, новыя чаравікі. Арабей. // Які прызначаны для стаяння. Стаячая лямпа. □ [Валодзя] перавёў позірк на Стася, які ўжо сядзеў на маленькай стаячай лесвіцы, накшталт тых, што бываюць у бібліятэках. Шамякін. // Які не рухаецца. [Дзеці] баяліся ўбачыць стаячага бусла. Васілевіч.
3. у знач. прым. Не праточны (пра ваду). [Віця] хацеў пакупацца. Скочыў. А вада ў канаве стаячая, затхлая. Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трыно́га, ‑і, ДМ ‑нозе, ж.
Разм.
1. Тое, што і трыножак. Сяргей скінуў чаравікі. Маці ўжо завіхалася ля камінка, распальвала трэскі пад трыногай. М. Стральцоў. Запрасілі фатографа з вялізнай трыногай, і ён сфатаграфаваў хлопцаў разам з усімі выхаванцамі. Нядзведскі. — Усе ўжо там, — злосна матнуў .. [Лёва] галавой у бок геаграфічнай пляцоўкі. — На, трымай! — і перадаў мне трыногу тэлескопа. Шыловіч. На прыпечку, на трынозе ў маленькім чыгунчыку булькае бульба. Грахоўскі.
2. Пута, якім звязваюць пярэднія ногі каня з адной задняй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
элега́нтны, ‑ая, ‑ае.
Зграбны, прыгожы, вытанчаны. На.. [Маі] было элегантнае паліто, у руках чорная сумачка. Ярашэвіч. Цяпер на Сіліцкім быў даволі элегантны плашч, на галаве капялюш, на нагах моцныя чаравікі. Арабей. З пакоя выйшла Зося.. У добра скроеным сінім плацці, з двух’яруснай прычоскай-куклай, расчырванелая, яна мела амаль элегантны выгляд. Шамякін. // З густам, прыгожа адзеты; які трымае сябе галантна, далікатна. У белых кашулях і бліскучых чаравіках элегантныя салісты выконвалі лёгкія эстрадныя песенькі аб каханні, сяброўстве, вернасці — на ўсе тэмы, якія толькі цікавяць людзей. Гаўрылкін.
[Фр. élégant.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
pinch2 [pɪntʃ] v.
1. шчыпа́ць, ушчыпну́ць; прышчамі́ць;
Mum, he pinched me! Мама, ён ушчыпнуў мяне!
2. ці́снуць (пра абутак);
My shoes pinch. Мае чаравікі ціснуць.
3. BrE, infml сцягну́ць, укра́сці;
Someone has pinched my coat! Хтосьці ўкраў маё паліто!
4. скупі́цца, экано́міць;
pinch and scrape экано́міць на ўсім
♦ pinch pennies infml экано́міць на ўсім
pinch off [ˌpɪntʃˈɒf] phr. v. прышчыпну́ць, адшчыпну́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
zmierzyć
зак. змерыць; памераць;
zmierzyć buty — прымерыць чаравікі;
zmierzyć kogo oczyma (spojrzeniem, wzrokiem) — змерыць каго вачыма (позіркам);
zmierzyć okiem — прыкінуць на вока
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
clog
[klɑ:g]
1.
v.(-gg-)
1) затыка́ць (-ца), запі́хваць (-ца), запру́джваць
Grease clogged the drain — Тлушч заткну́ў сьцёкавую трубу́
2) заміна́ць
2.
n.
1) перашко́да f.
2) кало́дка f., драўля́ныя кайданы́
3) чараві́кі з драўля́най падэ́швай
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
цэ́лы, -ая, -ае.
1. Такі, ад якога нічога не аддзелена.
На чыстым абрусе ляжаў ц. бохан хлеба.
2. Які поўнасцю ахоплівае што-н. (пра адрэзак часу, месца, прастору).
Ц. тыдзень.
Калона расцягнулася на цэлую вярсту.
3. Аб вялікай колькасці. вялікіх памерах, аб’ёме чаго-н.
Ц. кавалак сала.
Цэлая гара камення.
Ц. мех бульбы.
4. Не пашкоджаны, не знішчаны, не сапсаваны; не зношаны.
Пасля пажару у́ вёсцы хата засталася цэлая.
Чаравікі былі старыя, але цэлыя.
5. Не паранены, здаровы.
Ц. вярнуўся з вайны.
6. у знач. наз. цэ́лае, -ага, н. Што-н. адзінае, непадзельнае.
Адзінае ц.
○
Цэлы лік або цэ́лае — лік. які складаецца з цэлых адзінак, які не мае дробу.
◊
У цэлым —
1) ва ўсёй сукупнасці. цалкам;
2) увогуле, без падрабязнасцей.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)