unyielding [ʌnˈji:ldɪŋ] adj. fml непада́тлівы; цвёрды, упа́рты;

He is unyielding in his opinion. Ён не жадае адмаўляцца ад сваёй думкі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sztyft

sztyf|t, ~u

м. штыфт;

dezodorant w ~cie — цвёрды дэзадарант

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дуро́метр

(ад лац. durus = цвёрды + -метр)

тое, што і дзюрометр.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Сці́пры ’шчыльны, сціснуты, збіты’, ’моцны, цвёрды, трывалы’ (Ласт.). Паводле Ластоўскага (там жа, 448), у выніку кантамінацыі сціслы і сперты (гл. перці), што малаверагодна; хутчэй з літ. stiprùs ’моцны, цвёрды, трывалы’, старое stìpras ’моцны; мужны’, лат. stiprs ’моцны’, адносна якіх гл. Смачынскі, 604. Фіксацыя толькі ў слоўніку Ластоўскага можа сведчыць ігра штучнае ўтварэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пераахаладжэ́нне, ‑я, н.

Занадта моцнае ахаладжэнне. // Спец. Ахаладжэнне вадкасцей ніжэй тэмпературы замярзання (без пераходу іх у цвёрды стан), а пары і газаў — ніжэй тэмпературы кандэнсацыі (без пераходу ў вадкі стан).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трусна́ты, трусна́тыйцвёрды’ (кам., Жыв. НС). Няясна; магчыма, у значэнні ‘не гібкі’ ўтворана ад тру́снуць ‘надламацца, хруснуць’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cardboard [ˈkɑ:dbɔ:d] n. кардо́н (цвёрдая папера);

a cardboard binding цвёрды пераплёт;

a cardboard box кардо́нка;

a cardboard cover цвёрдая во́кладка (кнігі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цвердзь Кантынент, мацярык; суша, цвёрды грунт (Мсцісл. Бяльк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

крэ́пкі, ‑ая, ‑ае.

1. Дужы, моцны. Крэпкі арганізм. □ Дзве пары крэпкіх рук нясуць Панаса ляснымі нетрамі. Колас.

2. Цвёрды, крамяны. Сядзіць грыб на схіле, паміж хвойкай і бярэзінай, крэпкі, непаточаны. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́рдлайнер

(англ. hard-liner, ад hard = цвёрды + line = лінія)

прыхільнік жорсткага курсу ў палітыцы, праціўнік кампрамісаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)