Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
hártleibig
a
1) упа́рты
2) які́ паку́туе на зацвярдзе́нне стра́ўніка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
restive
[ˈrestɪv]
adj.
1) няўсе́длівы, няўры́мсьлівы
2) упа́рты, упо́рлівы; непаслухмя́ны
3) нараві́сты (пра каня́)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
hard-boiled
[,hɑ:rdˈbɔɪld]
adj.
1) гу́ста зва́раны, круты́(я́йка)
2) суро́вы, упа́рты(хара́ктар, чалаве́к)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
willed
[wɪld]
adj.
1) рашу́чы, валявы́
strong-willed — зь цьвёрдай во́ляй, хара́ктарам
2) упа́рты
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ На́кальны ’упарты, свавольнік, разбэшчаны, дураслівы, непаслухмяны (пераважна пра дзяцей падросткаў)’ (бялын., Янк. 3.). З *на‑коль‑ны, да кол, г. зн. ’варты, каб пасадзіць яго на кол’, параўн. накольнік (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Нарт ’упарты чалавек, які хоча усё рабіць па-свойму’ (Бяльк.), ’назола, упарты’ (Юрч. Фраз.), нарт і нард ’упартае, сярдзітае дзіця ці жывёла’ (Нас.), сюды ж нарціцца ’ўпарціцца’ (Юрч. СНС). Згодна з Фасмерам, з *na і *гг > /ъ ’вастрыё, шпень’ (гл. рот), параўн. фразеалагізм лезці на ражон ’быць настырным, упартым’ (гл. Фасмер, 3, 46); вывядзенне Насовічам нард < нарад ’нараджэнне’, параўн. вырадак, рус.урод і пад., здаецца менш пераканальным у сувязі з малой распаўсюджанасцю форм слова з канцавым -д, якія самі маглі ўзнікнуць пад уплывам народнай этымалогіі; балтыйская этымалогія, якую прапанаваў Вяржбоўскі для бел.дыял.нарт, анарт, нард ’дэспат, вупар’ < літ.nartus ’наравісты, упарты’ і якую Лаўчутэ. (Балтизмы, 56) лічыць надзейнай, пры наяўнасці назоўніка nartas /нораў’ і дзеяслова nertėti ’шалець’ здаецца больш пераканальнай, асабліва ўлічыўшы лакальны характар беларускага слова. Параўн., нарат ’чорт’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
przekora
ж.
1. упартасць; перакора;
2.м. / ж.(пра чалавека) упарты; упартая
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
bórstig
a
1) ускудла́чаны, калма́ты
2) упа́рты; гру́бы, раздражнёны
3) патрэ́сканы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
obstinate[ˈɒbstɪnət]adj.
1.упа́рты; незгаво́рлівы; які́ не прыслухо́ўваецца да до́казаў
2. які́ складана кантралява́ць; ад яко́га ця́жка пазба́віцца;
an obstinate stain пля́ма, яку́ю склада́на вы́весці
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)