недаты́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑тыцы, Т ‑ай (‑аю), ж.
Разм. Той (тая), хто не выносіць жартаў, вольнасці ў адносінах да сябе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
vogue
[voʊg]
n.
1) мо́да f.
2) папуля́рнасьць f.
That song had a great vogue at one time — Та́я пе́сьня была́ ве́льмі папуля́рная сваі́м ча́сам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пакі́дзішча, ‑а, н.
Абл. Той (тая), каго пакінулі, з кім рассталіся назаўсёды. Сёння ў .. [Сымона] з’явілася пачуццё вялікага сораму перад людзьмі. Хіба гэта жарт? Жонка пакінула. Пакідзішчам стаў.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апрыёрны, ‑ая, ‑ае.
Які папярэднічае вопыту, не залежыць ад яго; які не заснаваны на вопыце; проціл. апастэрыёрны. [Жураўскі:] — Але лабараторыя — тая ж практыка. Апрыёрныя вывады правяраюцца доследамі, вопытам.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распаўне́лы, ‑ая, ‑ае.
Які распаўнеў; поўны, тоўсты. І Анюта ўжо не тая, якая мне запомнілася, якую я прывык бачыць, а пажылая, распаўнелая, з маршчынкамі ля вачэй кабета.Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шлы́нда, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑дзе, Т ‑ай (‑аю), ж.
Разм.неадабр. Той (тая), хто бадзяецца, не мае пастаяннага месца жыхарства і працы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)