магі́стэрства, ‑а, н.

1. Званне, вучоная ступень магістра (у 1, 2 знач.).

2. Гіст. Праўленне магістра (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зені́т, -у, М -ні́це, м.

1. У астраноміі: найвышэйшы пункт нябеснай сферы, які знаходзіцца прама над галавой наглядальніка.

2. перан. Вышэйшая ступень, вяршыня чаго-н. (высок.).

З. славы.

|| прым. зені́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

то́нус, -у, м.

1. Працяглае ўзбуджэнне нервовых цэнтраў і мышачных тканак, якое не суправаджаецца стомай і абумоўлівае пэўнае функцыянаванне органаў.

Мышачны т.

Зніжаны т. сэрца.

2. перан. Ступень жыццядзейнасці арганізма або асобных тканак.

Жыццёвы т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

узро́ст, -у, М -сце, м.

1. Перыяд, ступень у развіцці, росце чалавека, жывёліны, расліны.

Дзіцячы ў.

Сталы ў.

2. Колькасць пражытага часу, гадоў.

Жанчына ва ўзросце сарака пяці гадоў.

|| прым. узро́ставы, -ая, -ае.

У. цэнз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сравни́тельный параўна́льны, параўна́ўчы;

сравни́тельная сте́пень грам. вышэ́йшая ступе́нь;

сравни́тельный сою́з грам. параўна́льны злу́чнік;

сравни́тельное языкозна́ние параўна́льнае мовазна́ўства;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Únterstufe

f -, -n мало́дшая ступе́нь (у школе)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Komparatív

m -s, -e грам. параўна́льная ступе́нь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Güteklasse

f -, -n камерц. ступе́нь я́касці, гату́нак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

graduate school [ˈgrædʒuətˌsku:l] n. AmE вышэ́йшая навуча́льная ўстано́ва, дзе мо́жна атрыма́ць другу́ю адука́цыю або́ больш высо́кую ступе́нь

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

doctor [ˈdɒktə] n.

1. до́ктар, ура́ч, ле́кар

2. до́ктар (вучоная ступень);

a Doctor of Philosophy до́ктар філасо́фіі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)