геліятэрапі́я

(ад гр. helios = Сонца + therapeia = лячэнне)

лячэнне сонечным апраменьваннем.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

вы́глянуць, -ну, -неш, -не; -глянь; зак.

1. Высунуўшыся з укрыцця, глянуць, паглядзець.

В. з-за вугла на вуліцу.

2. Стаць відным, паказацца.

З-за хмар выглянула сонца.

|| незак. выгля́дваць, -аю, -аеш, -ае і выгляда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́шчыць, -шчу, -шчыш, -шчыць; незак., каго-што.

1. Праяўляць пяшчотнасць, любоў, ласку¹.

Л. дзіця.

2. Пяшчотна дакранацца да каго-н., чаго-н., гладзіць.

Л. сабаку.

3. перан. Песціць, выклікаць прыемнае адчуванне.

Сонца л. твар.

|| наз. ла́шчанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Níedergang

m -(e)s, -gänge

1) захо́д (сонца)

2) заняпа́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зы́ркасць, ‑і, ж.

Уласцівасць, якасць зыркага. Зыркасць сонца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супо́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Аб’яднанне людзей, якія маюць агульныя мэты і задачы.

С. «Загляне сонца і ў наша аконца» выдавала кніжкі і навукова-папулярныя брашуры.

2. разм. Наогул якая-н. група, аб’яднанне, арганізацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Румя́нец ’ружовы ці ярка-чырвоны колер твару’, ’ружовая ці ярка-чырвоная афарбоўка неба пры ўзыходзе сонца’ (ТСБМ). Да румяны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прогляну́ть сов. прагляну́ць;

вско́ре по́сле дождя́ прогляну́ло со́лнце у ху́ткім ча́се пасля́ дажджу́ прагляну́ла со́нца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

солнцепёк м. со́нца, -ца ср., санцапёк, -ку м.;

лежа́ть на солнцепёке ляжа́ць на со́нцы (санцапёку).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парасо́ль

(фр. parasol, іт. parasole = заслона ад сонца, ад лац. paro = адбіваю + sol = сонца)

невялікі самалёт з адной плоскасцю крылаў, размешчанай над фюзеляжам (параўн. манаплан).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)