schnéesicher

ein ~er Ort — ме́сца, дзе снег ляжы́ць цэ́лую зіму́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Крупе́ц ’незамярзаючы кароткі прыток у басейне Дняпра’ (Яшк.). Параўн. крупа ’град, мокры снег (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наабго́н, прысл.

Абл. Навыперадкі. Снег растане, і ў душных туманах Пабягуць наабгон ручайкі. Гаўрусёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наздры́цца, ‑рыцца; незак.

Разм. Рабіцца наздраватым, порыстым. Дзе-нідзе наздрыўся зімовымі завеямі снег. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазаве́йваць, ‑ае; зак., што.

Завеяць, засыпаць усё, многае. Снег пазавейваў дарогі. Пазавейвала хаты пяском.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снегаво́р, ‑а, м.

Сельскагаспадарчая прылада для ўтварэння снежных валоў, што затрымліваюць снег на палях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́кры, -ая, -ае.

1. Насычаны вільгаццю.

М. снег.

Мокрае адзенне.

2. Дажджлівы, сыры (пра надвор’е; разм.).

М. год.

◊

Вочы на мокрым месцы ў каго (разм.) — пра таго, хто часта плача.

Мокрае месца застанецца ад каго (разм.) — ужыв. як пагроза расправіцца з кім-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зляжа́лы, ‑ая, ‑ае.

Які зляжаўся, стаў больш шчыльным, меншым у аб’ёме. Зляжалы снег. Зляжалае сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наляпі́цца, ‑лепіцца; зак.

Прыляпіцца ў нейкай колькасці. Снег пластам наляпіўся на .. шапку і плечы. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабмята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Абмесці ўсё, многае. Паабмятаць снег з ног. Паабмятаць ганкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)