дыспетчарскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да дыспетчара, належыць яму. Дыспетчарскі пункт. Дыспетчарская служба.

2. у знач. наз. дыспетчарская, ‑ай, ж. Службовае памяшканне для дыспетчара. З акна дыспетчарскай Галіне добра відаць уся станцыя. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вахтавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вахты (у 1 знач.). Вахтавая служба. Вахтавы журнал.

2. Які нясе вахту; дзяжурны. Вахтавы матрос.

3. у знач. наз. вахтавы, ‑ага, м. Той, хто стаіць на вахце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звыштэрміновы, ‑ая, ‑ае.

1. Які прадаўжаецца звыш вызначанага тэрміну. Звыштэрміновая служба.

2. Крайне тэрміновы, неадкладны. Звыштэрміновая справа.

3. у знач. наз. звыштэрміновы, ‑ага, м. Ваеннаслужачы, які дабравольна застаўся на вайсковай службе пасля адбыцця абавязковага тэрміну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каменданцкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да каменданта, належыць яму. Каменданцкая служба. Каменданцкі патруль.

2. у знач. наз. каменданцкая, ‑ай, ж. Службовае памяшканне каменданта. Каля каменданцкай стаяў натоўп вайскоўцаў. Хадкевіч.

•••

Каменданцкая гадзіна гл. гадзіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гражда́нский

1. грамадзя́нскі;

гражда́нское му́жество грамадзя́нская му́жнасць;

гражда́нская война́ грамадзя́нская вайна́;

гражда́нский долг грамадзя́нскі абавя́зак;

гражда́нский брак грамадзя́нскі шлюб;

гражда́нский ко́декс юр. Грамадзя́нскі ко́дэкс;

гражда́нское пра́во юр. грамадзя́нскае пра́ва;

2. (не военный) цыві́льны;

гражда́нская слу́жба цыві́льная слу́жба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

парадчык, ‑а, м.

Разм. Тое, што і дарадчык. У .. [Тураўца] было нямала памочнікаў і парадчыкаў. Мележ. [Гаспадыня:] — Ах, Канстанцін Сцяпанавіч, Канстанцін Сцяпанавіч! Не ўказчык я вам і нарадчык, але чую я сваім розумам: навошта вам гэтая служба? Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

intelligence [ɪnˈtelɪdʒəns] n.

1. ро́зум, інтэле́кт;

great/keen/high intelligence высо́кі ўзро́вень разумо́вага развіцця́

2. зве́сткі, інфарма́цыя

3. разве́дка;

the intelligence service разве́двальная слу́жба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Афіцыя́нт (БРС). Запазычана з рус. официант у другой палавіне XIX ст. (гл. Крукоўскі, Уплыў, 79; Гіст. лекс., 243); у рус. мове з франц. officiant (суфіксальнае ўтварэнне ад officier служыць, прыслужваць’ < лац. officiare ад officium ’служба, пасада’), параўн. КЭСРЯ, 320.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Fáhrdienst

m -(e)s, -e чыг. слу́жба ру́ху

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Verbíndungsdienst

m -(e)s, -e вайск. слу́жба су́вязі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)