tudzież

уст. і, прытым, таксама, разам з тым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сядзі́ба, -ы, мн. -ы, -дзі́б, ж.

1. Жылыя і гаспадарчыя пабудовы разам з садам і агародам, што складаюць адну гаспадарку.

Сялянскія сядзібы.

2. Зямельны ўчастак, заняты будынкамі ў адрозненне ад зямлі пад палямі, лугамі, лесам.

|| прым. сядзі́бны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

арке́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Сукупнасць музычных інструментаў для выканання музычных твораў; калектыў музыкантаў, якія разам выконваюць твор на розных інструментах.

Духавы а.

Струнны а.

2. Месца ў тэатры перад сцэнай, дзе знаходзяцца музыканты.

|| прым. арке́стравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

буза́¹, -ы́, ж.

1. Рэшткі вадкасці разам з асадкам; падонкі.

На дне бочкі засталася адна б.

2. Пітво з проса, грэчкі, ячменю, распаўсюджанае ў Крыме і на Каўказе.

3. Адклады на дне вадаёмаў.

Дзеці плюхаюцца ў бузе.

|| прым. бузяны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Pied Piper [ˌpaɪdˈpaɪpə] n. чалаве́к, які́ можа ўгавары́ць і́ншых людзе́й пайсці́ за ім або́ рабі́ць што-н. ра́зам; лі́дар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

conjunction [kənˈdʒʌŋkʃn] n.

1. fml злучэ́нне, спалучэ́нне, су́вязь

2. ling. злу́чнік

♦

in conjunction with fml суме́сна, супо́льна, ра́зам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зро́стак, ‑тка, м.

Утварэнне, якое ўзнікла са зрослых разам частак. Зросткі вапняку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабутэ́льнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Піць, п’янстваваць разам з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саву́чань, ‑чня, м.

Той, хто вучыцца або вучыўся разам з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сашпілі́ць, ‑шпілю, ‑шпіліш, ‑шпіліць; зак., што.

Злучыць разам, прышпільваючы (шпількай і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)