cause2 [kɔ:z] v.
1. прычыня́ць
2. выкліка́ць, з’яўля́цца прычы́най;
What caused his death? Ад чаго ён памёр?; Што з’явілася прычынай яго смерці?;
What causes the tides? Што выклікае прылівы?;
This has caused us much anxiety. Гэта прынесла нам шмат турбот.
3. прымуша́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
screw1 [skru:] n.
1. шру́ба; га́йка;
tighten the screw заціска́ць, закру́чваць га́йку
2. паваро́т шру́бы; адкру́чванне, адшрубо́ўванне;
give a screw круці́ць, шрубава́ць
♦
he has a screw loose у яго клёпкі нестае́;
put the screw(s) on (smb.) прымуша́ць, прыціска́ць (каго-н.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
silence
[ˈsaɪləns]
1.
n.
1) цішыня́, ці́ша f.
2) маўча́ньне n., маўклі́васць f.
3) замо́ўчваньне, зато́йваньне n., забыцьцё n.
2.
v.t.
1) суніма́ць гу́таркі, супако́йваць го́ман
2) прымуша́ць маўча́ць
3) заглуша́ць, спыня́ць (варо́жы аго́нь)
•
- in silence
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
*Пру́чацца, пру́чатысь ’намагацца, сіліцца’ (Клім.), пру́чатіся ’тс’ (брэсц., Нар. лекс.), пру́чаті ’падымаць што-небудзь цяжкае’ (беласт., Сл. ПЗБ). Укр. пруча́тися ’ўпірацца, натурыцца, супраціўляцца’, пручну́тися ’ірвануцца, кінуцца’, чэш. дыял. vypručiť (‑čať, ‑čovať) ’прагінацца, каробіцца (аб сценах дому, дошчачках бочкі)’, ’ганарыцца’, (vy)prúčat sa ’ганарліва прагінацца назад’, славац. pručiť ’выгінаць, згінаць’. Прасл. *pručiti ’надзімацца, выгінацца, намагацца’, ’працівіцца’ < прасл. *pruk‑ працягвае і.-е. аснову *(s)preuk‑ (Варбат, Этимология–1975, 31). Борысь (Зб. Русэку, 41–44) далучае сюды харв. чакаўск. пру̏čit ’марнатравіць, раскідваць (грошы)’ і выводзіць першаснае значэнне прасл. *pručiti ’прымушаць рассыпацца, разлятацца, растрэсквацца’, суадноснага з ітэратывам *pručati.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ду́рань, -рня, мн. -рні, -рняў, м.
1. Неразумны, тупы, разумова абмежаваны чалавек.
Д. быў, дык і рабіў дурное.
Дурняў не сеюць, яны самі родзяцца (з нар.). Д. дурнем (вельмі дурны).
2. Назва гульні ў карты.
Гуляць у дурня.
◊
Не дурань (зрабіць, рабіць што-н.; разм.) — любіць, мае схільнасць да чаго-н.
Не дурань паспаць.
Няма дурняў (разм.) —
1) выказванне нязгоды з кім-, чым-н., адмаўленне рабіць што-н.;
2) не ашукаеш, не спадзявайся.
Пашыцца ў дурні (разм., неадабр.) — паставіць сябе ў нязручнае, смешнае становішча.
Прымусь дурня богу маліцца, дык ён і лоб разаб’е (разм., неадабр.) — неразумны чалавек і ў добрай справе нашкодзіць.
Шукаць дурняў (разм.) — хітрасцю прымушаць каго-н. рабіць што-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
kazać
kaza|ć
1. зак. загадаць; прымусіць;
~ć zrobić — загадаць зрабіць;
~ł powiedzieć — загадаў сказаць;
2. незак. загадваць; прымушаць;
rób, co ci każę — рабі, што я табе кажу;
~ć komu na siebie czekać — прымушаць каго чакаць;
jak zwyczaj każe — як патрабуе звычай;
3. незак. царк. прапаведваць; казаць казань;
~ć z ambony — прапаведваць з амбону
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
goad
[goʊd]
1.
n.
1) кій кі́я m. (для паганя́ньня жывёлы)
2) узбуджа́льнік -а m., сты́мул -у m.; шпо́ра f.
2.
v.t.
1) паро́ць; паганя́ць (кі́ем, шпо́рай)
2) пабуджа́ць, прымуша́ць
Hunger goaded him to steal — Го́лад прыму́сіў яго́ кра́сьці
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
панука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і пану́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. каго. Прымушаць рабочую жывёлу рухацца хутчэй; нокаць. Чорныя, закураныя цыганы — старыя і маладыя — у клёшных штанах, запыленых хромавых ботах, паважна крочаць узбоч вазоў, панукаюць гладкіх коней. Навуменка. — Но-но, маленькі! — па-гаспадарску клапатліва панукваў.. [Ваня] каня. Паўлаў. // перан.; каго і без дап. Падганяць каго‑н. у рабоце. Хлопцы добрыя, не трэба панукаць. І справу ведаюць... Мыслівец.
2. перан.; кім і без дап. Дэспатычна распараджацца, не лічыцца з кім‑н.; папіхаць. [Касперскі:] Доўга блукаў я па свеце і такі знайшоў шчасце — у калгасе. Цяпер я чалавек! Ніхто мною не панукае. Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фарсі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
1. Прымусіць (прымушаць) развівацца хутчэй, паскораным тэмпам; паскорыць (паскараць). [Максім:] — І няхай фарсіруе распілоўку. Не хапае дошак для насцілу вадабоя. Шамякін. // Паскорыць (паскараць) час наступлення, ажыццяўлення чаго‑н. Фарсіруюць пуск яны [мантажнікі] электрастанцыі — Электрыка ў першы чарод. Зарыцкі.
2. Павысіць (павышаць) сілу гучання (голасу).
3. У тэхніцы — павялічыць (павялічваць) які‑н. паказчык устаноўкі (рухавіка, катла і пад.).
4. Спец. Пераадолець (пераадольваць) якую‑н. перашкоду або рубеж праціўніка. За ноч [партызаны] фарсіравалі шашу і прайшлі кіламетраў пяць у бок вёскі Сёмкава. Новікаў. Камандзір корпуса Краўчанка вырашыў фарсіраваць Дзясну па дну ракі. Мележ.
[Ад фр. forcer.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
hustle2 [ˈhʌsl] v.
1. таўчы́, піха́ць, пхаць, цясні́ць
2. прымуша́ць, падганя́ць, прыспе́шваць
3. infml гандлява́ць з-пад крыса́ (наркотыкамі, спіртным і да т.п.)
4. AmE, infml дзе́йнічаць ху́тка, энергі́чна або́ агрэсі́ўна, браць нахра́пам;
Be sure to hustle! Глядзі ж, будзь рашучым!
5. AmE, slang займа́цца прастыту́цыяй
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)