гумані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Чалавек, прасякнуты ідэямі гуманізму (у 1 знач.). Пісьменнік-гу маніст.

2. Прадстаўнік гуманізму (у 2 знач.). Беларускі асветнік, першадрукар і гуманіст Францыск (Георгій) Скарына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пігмей ’карлік’, ’прадстаўнік карлікавых плямёнаў Афрыкі, Азіі і Акіяніі’ (ТСБМ), ст.-бел. пигмей ’карлік’ (XVII ст.) са ст.-польск. Pigmej, якое з лац. pygmaeus < ст.-грэч. πυγμαῑος ’велічынёй з кулак’ (Булыка, Лекс. запазыч., 126; Фасмер, 3, 259).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

караво́кі, ‑ая, ‑ае.

Які мае карыя вочы. На прыпынку ў калідоры вагона паяўляецца першы прадстаўнік чэхаславацкага народа, дабрадушны, крыху паўнаваты для сваіх маладых год, каравокі старшына-пагранічнік з папкай пад пахай. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кало́н, ‑а, м.

1. У Старажытным Рыме — арандатар невялікага ўчастка зямлі ў буйнага землеўладальніка.

2. У розных раманскіх краінах і Лацінскай Амерыцы — прадстаўнік розных катэгорый сялянства: батрак, здольшчык, паўпрыгонны арандатар і інш.

[Лац. colonus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

agent [ˈeɪdʒənt] n.

1. аге́нт; прадстаўні́к; пасрэ́днік

2. а secret agent аге́нт разве́дкі, шпіён

3. сро́дак; фа́ктар;

chemical agent хімі́чнае рэ́чыва

4. ling. дзе́йнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

но́сьбіт Träger m -s, -; Vertréter m -s, - (прадстаўнік);

но́сьбіт інфарма́цыі камп. Dátenträger m -s, -;

но́сьбіт мо́вы Múttersprachler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Vertréter

m -s, -

1) прадстаўні́к, рэпрэзента́нт

2) наме́снік

3) аге́нт (напр., у фірме)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

representative

[,reprɪˈzentətɪv]

1.

n.

1) прадстаўні́к -а́ m., прадстаўні́ца f.

2) дэпута́т -а m.

Representative — дэпута́т Пала́ты Прадстаўніко́ў (у Злу́чаных Шта́тах)

House of Representatives — Пала́та Прадстаўніко́ў

3) пры́клад -у m., тыпо́вы прадстаўні́к

The tiger is a representative of the cat family — Ты́гар — прадстаўні́к сяме́йства кашэ́чых

2.

adj.

1) прадстаўні́чы (напр. сход)

a representative government — прадстаўні́чы лад кірава́ньня

2) характэ́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

патры́цый, ‑я, м.

Гіст.

1. У Старажытным Рыме — прадстаўнік радавой знаці.

2. У сярэднія вякі ў вольных германскіх гарадах — асоба, якая належала да багатага бюргерскага роду, што іграў першаступенную ролю ў гарадскім самакіраванні.

[Лац. patricius.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэлега́т, ‑а, М ‑гаце, м.

Выбраны або прызначаны прадстаўнік якой‑н. арганізацыі, калектыву, дзяржавы; пасланец, упаўнаважаны. Дэлегат з’езда. Дэлегаты Генеральнай Асамблеі ААН. □ Часта Міхалка з Борухам ездзяць у горад дэлегатамі ад сялян. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)