Führerschein

m -(e)s, -e шафёрскае пасве́дчанне; шафёрскія правы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

натуралізава́ць

(фр. naturaliser, ад лац. naturalis = прыродны)

даваць правы грамадзянства або падданства чужаземцу (проціл. дэнатуралізаваць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

узурпа́тар

(лац. usurpator)

асоба, якая незаконна захапіла ўладу або прысвоіла чужыя правы на што-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

encroach [ɪnˈkrəʊtʃ] v. fml (on/upon) (паступова) захо́пліваць; зама́хвацца (на чые-н. правы, уладу і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

statutory [ˈstætʃəri] adj. устано́ўлены зако́нам;

statutory rights правы́, устано́ўленыя зако́нам;

statutory offense злачы́нства, за яко́е прадугле́джана ка́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Патрана́т ’апякунства; выхаванне дзяцей-сірат пад кантролем дзяржаўных органаў’ (ТСБМ), ст.-бел. патронатъ ’апякунскае таварыства’ (XVII ст.). Запазычана са ст.-польск. patronat ’тс’, якое з лац. patrōnātus ’патранат, правы патрона’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

disfranchise

[dɪsˈfræntʃaɪz]

v.t.

1) пазбаўля́ць грамадзя́нскіх право́ў

2) адбіра́ць правы́ або́ прывіле́і

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lice

н.

1. твар;

2. добры (правы) бок (тканіны)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

równouprawnienie

н. раўнапраўе;

równouprawnienie kobiet — раўнапраўе жанчын; жаночыя правы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

prawoskrzydłowy

1. вайск. правафланговы;

2. спарт. крайні правы нападзення

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)