prawoskrzydłowy

1. вайск. правафланговы;

2. спарт. крайні правы нападзення

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ліхта́рык, ‑а, м.

Памянш. да ліхтар; невялікі ліхтар. Па правы бок далёка ў цемені мільгануў і адразу ж згас ліхтарык вартавога. Краўчанка. На шапцы начальніка змены іншы раз гарэў ліхтарык. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obverse [ˈɒbvɜ:s] n. звыч. the obverse 1. fml проціле́гласць, супрацьле́гласць

2. tech. аве́рс; пра́вы/гало́ўны бок (медаля, манеты)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Érbschaft

f -, -en спа́дчына

éine ~ ántreten* — уступа́ць у правы́ спа́дчыны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

citizenship

[ˈsɪtɪzənʃɪp]

n.

1) грамадзя́нства, падда́нства n.

2) абавя́зкі, правы́ й прывіле́і грамадзя́ніна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

heirdom

[ˈerdəm]

n.

стан або́ правы́ спадкае́мца; спа́дчына f., спа́дчыннасьць f., спадкае́мства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паджа́рына, ‑ы, ж.

Тое, што і падпаліна (у 2 знач.). Пад крылом самалёта — смуглявая Таўрыя, Як рассцелены дбайна армяк чумака, Нават бачны на крыссі рудыя паджарыны І на локці палаплены правы рукаў. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́равязь, ‑і, ж.

Палоска матэрыі, перакінутая цераз плячо, для падтрымання пашкоджанай рукі. У першую хвіліну сустрэчы яны нават не заўважалі, што ў бацькі пусты правы рукаў, а левая рука вісіць на перавязі... Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пра́вапіс ’агульнапрынятая сістэма правіл напісання слоў, арфаграфія’ (ТСБМ, Гарэц.). Запазычанне з польск. prawopis; змена месца націску пад уплывам пра́вы. У польск., таксама як у рус. (правописа́ние), калька з грэч. ὁρυογραφία < όρυός ’правільны’ і γράφω ’пішу’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

uprawnienie

uprawnieni|e

н. права; паўнамоцтва;

~a służbowe — службовыя правы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)