пало́ць, палю́, по́леш, по́ле; палі́; по́латы; незак., што.

Ачышчаць ад пустазелля або выдаляць яго адкуль-н.

П. грады.

П. макрыцу.

|| зак. вы́палаць, -лю, -леш, -ле; -латы.

|| наз. по́ліва, -а, н.

|| прым. пало́льны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́макліна ж., разг. (место на поле, на котором вымокли посевы) вы́мочка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ні́ва ж.

1. (поле) ни́ва, па́шня;

2. перен. ни́ва, по́прище ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

агра-

(гр. agros = поле)

першая састаўная частка складанаскарочаных слоў, якая адпавядае паняццю «агранамічны».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

велд

(гал. veld = поле)

плато ў Паўд. Афрыцы, пакрытае злакавай і хмызняковай расліннасцю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

абло́г м, абло́га ж

1. с.-г. (даўно не аранае поле) Bráche f -, -n;

по́ле пад абло́гам bráchliegendes Feld, Bráchacker m -s, -äcker, Bráchfeld n -(e)s, -er

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

гравітацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Заснаваны на законе прыцягнення. Гравітацыйнае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віча́нішча, ‑а, н.

Поле, з якога сабралі ўраджай вікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаўрадлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова ўрадлівы. Малаўрадлівая глеба. Малаўрадлівае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свежаўзара́ны, ‑ая, ‑ае.

Нядаўна, толькі што ўзараны. Свежаўзаранае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)