podziemny

podziemn|y

[pod-ziemny]

1. падзямельны; падземны;

przejście ~e — падземны пераход;

2. перан. падпольны; нелегальны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Плю́хі ’баязлівы’ (свісл., Сл. ПЗБ). Да плохі (гл.). Няясны пераход ‑ло‑ ў ‑я ’у‑, магчыма, пад уплывам плюхлы ’вялы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Прабразі́ць ’пратаптаць’ (ашм., Сцяшк. Сл.). Да брадзіць (гл.). Пераход дз > з, як у польск. bardzo > barzo; гл. Брукнер, 128.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тугаль ‘куколь звычайны, Agrostemma githago L.’ (Кіс.). Параўн. гугаль, куколь (гл.), спарадычны пераход ку > ту ў кушэтка > тушэтка, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ко́ўтун 1 ’каўтун’ (Мат. Гом.). Гл. каўтун.

◎ Ко́ўтун 2 ’губа’ (Мат. Гом.). Да коўтун© (гл.). Семантычны пераход ’патаўшчэнне^’губа’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pass​1 [pɑ:s] n.

1. зда́ча экза́мену

2. про́пуск; па́шпарт;

a boarding pass паса́дачны тало́н (на самалёт)

3. sport перада́ча, пас

4. прахо́д, ву́зкая ву́ліца

5. цясні́на;

a mountain pass го́рны перава́л/перахо́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Кві́га ’кукіш’ (Сл. паўн.-зах.). З польск. figa ’кукіш’ (там жа, 454): © > хв > кв (апошні пераход — характэрны ўплыў літоўскай фанетыкі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лозік ’верхалаз’, ’ласун’ (Бяльк.). Да ла́зік, ла́зіць (гл.). Пераход а > о, як у тайна — утойваць, сядзе — пасодзім (Карскі, 1, 98–99).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Магда́н ’дзягцярны завод’ (Касп.). Да майда́н (гл.). Пераход (замена) й > г назіраецца і ў гаворках укр. мовы: маґеран = майран (расліна маяран).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мызг ’мозг’ (Дразд.), Мыэок ’тс’ (кам., КЭС). Да мозг (гл.). Пераход о (у закрытых складах) > ы — характэрная з’ява некаторых палескіх гаворак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)