клеява́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Жан. да клеявар.

2. Пасудзіна для варкі клею.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БАРАНЕ́Ц,

украінскі ганчарны посуд. У аснове формы — традыцыйная пасудзіна-бочачка ў выглядзе барана. Упрыгожваецца лепкай і размалёўкай, каляровай палівай. З 15 ст. атрыбут, звязаны з абрадамі сватаўства і вяселля.

т. 2, с. 298

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

смята́ннік м.

1. (пасудзіна) Sáhnekanne f -, -n;

2. кул. (піражок) Sáhnekuchen m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бак м. (пасудзіна) Tank m -(e)s, -s, і -e, Behälter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пля́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (разм.).

Шкляная пасудзіна для захоўвання вадкасці, бутэлька.

П. малака.

|| памянш. пля́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. пля́шачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гаршчо́к, ‑шка, м.

Круглая выпуклая гліняная пасудзіна са звужаным дном для гатавання стравы. Маці пачала вымаць з печы гаршкі з ядою. Дамашэвіч. Пільнуйся гаспадаркі, будуць у гаршку скваркі. Прыказка. // Прадаўгаватая гліняная пасудзіна ў выглядзе ўсечанага конуса для хатніх раслін. // Пасудзіна для мачы і спаражненняў. Начны гаршчок.

•••

Ад гаршка паўвяршка — пра недарослага, нясталага чалавека.

Заглядаць у чужы гаршчок гл. заглядаць.

Змяняць гаршкі на гліну гл. змяняць.

Не святыя гаршкі лепяць гл. святы.

Як у гаршку кіпець гл. кіпець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vessel

[ˈvesəl]

n.

1) вадапла́ў -ва m.

2) судзі́на, пасу́дзіна f.

3) крывяно́сны сасу́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vessel [ˈvesl] n.

1.fml су́дна, карабе́ль;

nuclearpowered vessels атамахо́ды

2. fml пасу́дзіна, сасу́д;

a measuring vessel мензу́рка

3. anat. сасу́д;

blood vessels крывяно́сныя сасу́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ва́нна, ‑ы, ж.

1. Вялікая прадаўгаватая пасудзіна для мыцця, купання. Дзіцячая ванна. Мыцца ў ванне. // Спец. Пасудзіна рознай формы і памеру для вадкасці, у якую апускаюць розныя прадметы пры іх апрацоўцы.

2. Працэс мыцця, купання ў такой пасудзіне. Прыняць гарачую ванну.

3. Лячэбна-прафілактычны сродак. Паветраныя ванны. Сонечныя ванны.

[Ням. Wanne.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуся́тніца, ‑ы, ж.

1. Птушніца, якая даглядае гусей.

2. Пасудзіна авальнай формы, у якой смажаць гусей і іншую птушку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)