расплы́ўчаты, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае выразных абрысаў, ліній, форм. [Васіль і Вольга] вярталіся ў вёску вузкай палявой сцежкаю, па якой слаўся адбітак рубчастай веласіпеднай гумы: невыразны, расплыўчаты на пяску і.. акрэслены ў нізіне, дзе глеба была чорная і вільготная. Савіцкі.

2. перан. Недастаткова выразны, няпэўны, няясны. Расплыўчатае выказванне. Расплыўчатыя думкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zwéifelfall, Zwéifelsfall

m -(e)s, -fälle няпэўны вы́падак

im ~ — у вы́падку сумне́ння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

unsteady

[ʌnˈstedi]

adj.

1) няста́лы, хі́сткі

unsteady table — хі́сткі стол

2) няпэ́ўны; зьме́нлівы, ненадзе́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

up in the air

а) informal няпэ́ўны, няўла́джаны

б) informal ве́льмі зло́сны, ўсхвалява́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wątpliwy

wątpliw|y

няпэўны; сумніўны;

to jest ~a przyjemność — гэта сумніўнае (няпэўнае) задавальненне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Дачка́ ’дачка’. Параўн. рус. дочь, укр. дочка́, польск. córa, чэш. dcera, серб.-харв. кћи̑, балг. дъщеря́, ст.-слав. дъщи. Прасл. *dъktʼi. Параўн. ст.-інд. duhitár‑, грэч. θυγάτηρ, літ. duktė́ ’тс’ (далейшы аналіз вельмі няпэўны). Гл. Бернекер, 1, 243–244; Фасмер, 1, 533; асабліва Трубачоў, Эт. сл., 5, 178–179 (з бібліяграфіяй).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

únbestimmt

a

1) неазнача́льны

der ~e Artíkel — неазнача́льны арты́кль

2) неакрэ́слены, няпэўны, цьмя́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

uncertain

[ʌnˈsɜ:rtən]

adj.

1) дакла́дна ня ве́дамы; няпэ́ўны, сумне́ўны

The election results were still uncertain — Вы́нікі вы́бараў былі́ яшчэ́ няпэ́ўныя

2) няпэ́ўны, няста́лы

uncertain weather — зьме́нлівае надво́р’е

3) невыра́зны, няя́сны

an uncertain shape — невыра́зная фо́рма

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

niepewny

niepewn|y

1. няпэўны;

~e wiadomości — няпэўныя звесткі;

~y człowiek — няпэўны чалавек;

2. czego няўпэўнены у чым;

być ~ym czego — быць няўпэўненым у чым;

~y jutra — няўпэўнены ў заўтрашнім дні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Нія́кі ’ніякі, ні адзін, ніводны’ (Нас., Касп., Бяльк., Сл. ПЗБ, Ян., ТС), ’дрэнны, благі, нягодны’ (Ян., ТС; полац., Нар. лекс.; бешанк., Нар. сл.), ’худы, хваравіты’ (Мат. Гом.), ’хворы’ (ТС, Сл. ПЗБ), ’неразумны; слабы, кволы; невялікі’ (Сл. ПЗБ), сюды ж нія́ка ’дрэнна’ (Сл. ПЗБ), ’цяжка’ (Сцяшк. Сл.), нія́коваты ’слабаваты, нікуды не варты’ (ТС), ніякава́ты ’маларослы’ (Мат. Гом.), ніяку́сенькі ’ніякі’ (Сцяшк. Сл.), ніякаве́ць ’бянтэжыцца’ (там жа), укр. нія́кій ’ніякі’, рус. бранск. ния́кій ’тс’, польск. nijaki ’ніякі; няпэўны, невыразны, слабы, мізэрны’, чэш., славац. nijaký ’няпэўны, невыразны’. Вытворнае ад нія́к (гл.), адносна развіцця семантыкі да ’дрэнны, нікуды не варты’ параўн. нічогі (гл.), развіццё спецыфічнага значэння ’слабы, кволы’, магчыма, з’яўляецца паралельным да серб.-харв. не̏јāк ’слабы, кволы, слабасільны’ ад jȃk ’моцны, магутны’, агульнага па паходжанню з паўн.-слав. *jakъ ’які’ (ESSJ SG, 2, 237, 491; Скок, 1, 702).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)