ты́кать​I несов.

1. ты́каць; то́ркаць; (втыкать) утыка́ць; уто́ркваць;

ты́кать па́лкой в зе́млю ты́каць (то́ркаць) па́лкай у зямлю́;

2. (совать) со́ваць, ты́цкаць;

поросёнок ты́чет нос в коры́то парася́ ты́цкае лыч у кары́та;

ты́кать па́льцем на кого́-л. ты́цкаць па́льцам на каго́-не́будзь;

◊

ты́кать в нос (кому-л.) со́ваць (ты́цкаць) у нос (каму-небудзь).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

уткну́ць сов.

1. воткну́ть; (что-л. острое — ещё) вонзи́ть; всади́ть;

2. (спрятать во что-л.) уткну́ть;

у. галаву́ ў паду́шку — уткну́ть го́лову в поду́шку;

◊ у. свой нос — су́нуть свой нос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

уце́рці, утру́, утро́ш, утро́; утро́м, утраце́, утру́ць; уцёр, уце́рла; утры́; уцёрты; зак.

1. што ў што. Націраючы, прымусіць увабрацца.

У. мазь.

2. каго-што. Выцерці, абцерці.

У. слёзы.

У. нос каму-н. (таксама перан.: аказацца наперадзе, паказаць яўную перавагу ў чым-н.).

|| незак. уціра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. уціра́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Наса́р 1 (носа́р) ’насаты чалавек’ (ТС). Да нос (гл.).

Наса́р 2 (носа́рь) ’ёрш-насар, Acerina acerina’ (Жук.), носу́ра ’тс’ (Дэмб.), укр. носар, носарик, носурик, рус. носа́рь ’данскі ёрш’, польск. дыял. nosacz. Ад нос; паводле Каламіец, назва ўзнікла ў паўднёварускіх гаворках (Каламіец, Происх., 23).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

knórplig, knórpelig

a храстко́вы

~e Náse — нос бу́льбай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

агу́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Вымаўляць «агу». Малы задаволена вадзіў чорнымі гузікамі вачэй, агукаў таксама задаволена нешта сабе пад нос. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

но́сік м.

1. уменьш. (от нос) но́сик;

2. (у чайника и т.п.) но́сик, носо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

носо́к​I м. (уменьш. к нос) насо́к, -ска́ м.; (носик) но́сік, -ка м.; дзю́бка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

utrzeć

зак. уцерці;

utrzeć nosa — уцерці каму нос

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dziób, dzioba

м. дзюба;

dziób okrętu — нос карабля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)