недастача, нястача, недахоп, недабор; недахват, брак (разм.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
*Прыве́раваць, экспр. прыве́роваць ’прычапіцца, прывязацца, прыліпнуць’ (ТС). Няясна. Параўн., аднак, увера́цца ’чапляцца, дакучаць прычэпкамі’, уве́рыцца ’апрацівець, надакучыць’, фразеалагізм уве́рыцца ў косці ’тс’ (ТС), ст.-бел. прівара ’загана, недахоп’, што дае падставы атаясамліваць слова з польск. przywrzeć ’прыліпнуць, прыклеіцца’, przywierać ’прыліпаць’, przywara ’рэшткі прыгарэлага варыва; дрэнная схільнасць, недахоп’, што да ‑wrzeć, ‑warzyć (Банькоўскі, 2, 954, 955), гл. урэ́ць, варыць, параўн. варыць ваду ’здзекавацца, сварыцца’ (ТС), польск. wrzeć, warzyć (na kogo) ’злавацца’. Падрабязней гл. Варбат, ИАН ОЛЯ, 54, 4, 62; Чарныш, Слов. лексика, 181).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
deficiency
[dɪˈfɪʃənsi]
n., pl. -cies
1) няста́ча, адсу́тнасьць f. (патрэ́бнага)
2) недахо́п, дэфіцы́т -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
disaccord
[,dɪsəˈkɔrd]
1.
v.i.
не згаджа́цца
2.
n.
нязго́да, нязла́джанасьць f.; рознагало́сьсе n., недахо́п гармо́ніі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Перачун ’сабака, які пры паляванні зграяй выбягае наперад, каб перахапіць звера’ (Інстр. 2). З рус. перечуй, перёка ’тс’. Да пёрак (гл.). Сюды ж перачапае ’недахоп сабакі, які выбягае наперад, каб перахапіць звера’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
го́лад, ‑у, М ‑дзе, м.
1. Адчуванне патрэбы ў ежы, моцнае хаценне есці. Адчуць голад. Прагнаць голад. □ Мікола ўжо і забыў, калі наядаўся ўволю. Нават у сне яго мучыў голад. Новікаў. // Працяглае недаяданне з-за недахопу ежы. Пухнуць з голаду. □ Выскачыў з бярлогі сумны воўк, Ад голаду сухі, бы корч. Бядуля.
2. Недахоп або адсутнасць харчовых прадуктаў як масавае няшчасце з прычыны неўраджаю, вайны і пад. У голад намруцца, у вайну налгуцца. Прыказка. // перан. Увогуле недахоп чаго‑н. жыццёва важнага, неабходнага. Рэпертуарны голад. Кніжны голад. □ Зямельны голад гнаў селяніна ў кабалу да памешчыка. Івашын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэфіцы́т, ‑у, М ‑цыце, м.
1. Перавышэнне расходаў над даходамі. Бюджэтны дэфіцыт.
2. Недахоп чаго‑н., нястача ў чым‑н. Дэфіцыт тавараў. Дэфіцыт у паліве. □ Да хлопца пацягнуліся з капшукамі партызаны. Папера была яшчэ большым дэфіцытам, чым тытунь. Шахавец.
[Ад лац. deficit — нестае.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недочёт м.
1. (нехватка суммы) няста́ча, -чы ж., недаста́ча, -чы ж.;
2. (погрешность) хі́ба, -бы ж.; (недостаток, изъян) недахо́п, -пу м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
кале́ка
(цюрк. kalyk)
чалавек, які страціў якую-н. частку цела або здольнасць валодаць ёю ці наогул мае які-н. фізічны недахоп.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Mínus
n -, -
1) матэм. мі́нус, ро́знасць
2) камерц. дэфіцы́т
3) мі́нус, недахо́п
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)