дабра́цца сов.
1. в разн. знач. добра́ться;
ледзь ~ра́ўся да ха́ты — едва́ добра́лся до до́ма;
нарэ́шце ~ра́ліся да і́сціны — наконе́ц добра́лись до и́стины;
чака́й, дабяру́ся я да цябе́! — погоди́, доберу́сь я до тебя́!;
2. разг. (составиться) подобра́ться;
~ра́лася кампа́нія — подобрала́сь компа́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
aha
ага;
aha już rozumiem — а, разумею;
zjadłbyś coś?– aha — можа пад’еў бы? – ага (але; так);
aha ! nareszcie cię przyłapałem! — ага! нарэшце я цябе злавіў!
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пакара́нне, ‑я, н.
Мера ўздзеяння за зробленае злачынства, правіннасць; кара. Пакаранне бізунамі. Патрабаваць суровага пакарання. □ [Немцы] беглі па хмызняку, полем. Быццам ваўкі, што нарабілі шкоды, уцякалі ад небяспекі, ад пакарання. М. Ткачоў. Больш тыдня Алесь працаваў на трактары: такое пакаранне прыдумаў яму старшыня. І ўсё ж, нарэшце, змілаваўся, зноў даў яму [аўтамашыну]. Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паслуга́ч, ‑а, м.
1. Уст. Слуга. [Хадакі:] — Ды мы, пане, хоць у паслугачы да д’ябла гатовы ісці, абы агораць капейку тую на білеты. Пальчэўскі.
2. Пагард. Той, хто выслужваецца ў каго‑н.; саўдзельнік, памочнік у якой‑н. дрэннай справе. Кулакі з ельніцкіх хутароў, стаўшы паслугачамі акупантаў, нарэшце спагналі сваю ашалелую злосць. Вітка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перыпеты́і, ‑ый; адз. перыпетыя, ‑і, ж.
Рэзкія нечаканыя перамены, павароты ў чыім‑н. жыцці. Перыпетыі лёсу. // Пра вельмі складаны ход якіх‑н. падзей. Перыпетыі аператыўнай барацьбы. Сюжэтныя перыпетыі. □ Цяжкі.. канец жыццёвага шляху Вяля. Разброд у мужыцкім войску, згода пераможцаў з бітыя князем, нарэшце гордая самаізаляцыя важака — дзіўныя перыпетыі... У. Калеснік.
[Ад грэч. peripéteia.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абвінава́ўца, ‑ы, Т ‑ам, м.
Асоба, якая падтрымлівае абвінавачванне ў судовым працэсе. Дзяржаўны, грамадскі абвінаваўца. □ Нарэшце ў Галі нібы прарэзаўся гнеўны голас, і яна пачала гаварыць не як сведка, а як абвінаваўца. Сабаленка. // Той, хто выкрывае перад грамадскасцю злачынную сутнасць дзейнасці якой‑н. асобы, сацыяльнай групы або ўкладу жыцця. Абвінаваўца самаўладства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
conclusion [kənˈklu:ʒn] n.
1. заключэ́нне, высно́ва, вы́вад; заклю́чная ча́стка;
draw some conclusions рабі́ць высно́вы/вы́вады/заключэ́нне;
arrive at/come to/jump to/leap to/reach the conclusion that… прыйсці́ да заключэ́ння, што…
2. завяршэ́нне, заканчэ́нне
3. вы́нік;
a foregone conclusion непазбе́жны вы́нік
♦
in conclusion у заключэ́нне, нарэ́шце
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
decide [dɪˈsaɪd] v.
1. раша́ць, выраша́ць;
decide a dispute выраша́ць спрэ́чку
2. уплыва́ць, паўплыва́ць;
What decided you to give up your job? Што прымусіла вас кінуць працу?
decide on [dɪˌsaɪdˈɒn] phr. v. выбіра́ць, вы́браць;
In the end she decided on the red dress. Нарэшце яна выбрала чырвоную сукенку.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
length [leŋθ] n.
1. даўжыня́;
5 metres in length5 ме́траў у даўжыню́
2. праця́гласць;
Films of this length are pretty rare. Фільмы такой працягласці даволі рэдкія.
♦
at length
1) падрабя́зна;
We’ve discussed the subject at length previously. Мы падрабязна абмеркавалі гэтую тэму раней.
2) lit. нарэ́шце, урэ́шце
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
прыгрэ́бнік, ‑а, м.
Прыбудоўка перад уваходам у пограб, склеп. Тут былі такія будынкі: хаты з чырвонымі комінамі, клуні, хлевушкі, свіронкі і прыгрэбнікі з нізенькімі, да самае зямлі, стрэхамі. Колас. Чарнушка ўнёс з прыгрэбніка мех бульбы, уладаваў у задку. Мележ. А калі нарэшце [Валодзя] расплюшчыў вочы, дык убачыў над сабой трухлявую страху прыгрэбніка. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)