прыкладны́ в разн. знач. прикладно́й;

~ны́я тава́ры — прикладны́е това́ры;

~ны́я наву́кі — прикладны́е нау́ки;

○ ~но́е маста́цтва — прикладно́е иску́сство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кало́с, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

1. Статуя, збудаванне велізарных памераў.

К.

Радоскі.

2. перан. Пра каго-, што-н. грандыёзнае па сваёй велічыні, значнасці.

К. навукі.

◊

Калос на гліняных нагах — пра што-н. з выгляду велічнае, але слабае, гатовае разваліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гіга́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Жывёла, расліна і пад. незвычайна вялікіх памераў, велікан.

Слон-г.

2. перан. Пра што-н. незвычайна вялікіх памераў.

Завод-г.

3. перан. Талент, вялікі дзеяч у якой-н. галіне.

Гіганты навукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

science

[ˈsaɪəns]

n.

1) ве́да f.; наву́ка f.

2) галі́ны наву́кі

natural sciences — прыро́дазна́ўчыя наву́кі

applied sciences — прыкладны́я наву́кі

3) уме́льства n., тэ́хніка f.

A good boxer must have science as well as strength and speed — До́бры баксёр му́сіць мець тэ́хніку гэ́так жа як і сі́лу ды ху́ткасьць ру́хаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

навуко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да навукі (у 1, 2 знач.), уласцівы ёй. Навуковае адкрыццё. Навуковая дзейнасць. □ Г.Б. Пляханаў пакінуў рабочаму класу і ўсяму прагрэсіўнаму чалавецтву каштоўную навуковую і літаратурную спадчыну. «Весці». // Заняты распрацоўкай навуковых пытанняў. Навуковы супрацоўнік. Навуковае аб’яднанне.

2. Пабудаваны на прынцыпах навукі. Маркс і Энгельс стварылі навуковую тэорыю камунізма. «Беларусь».

•••

Навуковы апарат гл. апарат.

Навуковы камунізм гл. камунізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

humanity [hju:ˈmænəti] n.

1. чалаве́цтва; род людскі́

2. гума́ннасць, чалаве́чнасць, чалавекалю́бства; гумані́зм;

an act of humanity гума́нны ўчы́нак

3. pl. (the) humanities гуманіта́рныя наву́кі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

liberal​2 [ˈlɪbərəl] adj.

1. лібера́льны, лібералі́сцкі

2. шчо́дры, бага́ты

3. гуманіта́рны;

a liberal education шыро́кая адука́цыя; гуманіта́рная адука́цыя;

the liberal arts гуманіта́рныя наву́кі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Мі́кра — у шматлікіх назвах з навукі і тэхнікі: мікраскоп, мікраметр, мікракосм, мікрафон і інш., запазычаных у савецкі перыяд у асноўным з зах.-еўр. моў праз рус. мову (Крукоўскі, Уплыў, 83) са ст.-грэч. μικρός ’малы’. Пасрэдніцай магла быць і польск. мова.

Мі́кра ’дробнарыбіца’ (дзятл., Сцяшк. Сл.). З новагрэч. μικρός ’малы, дробны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гуманіта́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які адносіцца да свядомасці чалавека, чалавечага грамадства і яго культуры. Гуманітарная адукацыя. Гуманітарныя навукі.

2. Прасякнуты духам гуманізму; гуманны. Гуманітарнае мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лаўрэа́т, ‑а, М ‑рэаце, м.

Званне, якое прысуджваецца за выдатныя заслугі ў галіне навукі, мастацтва і пад. // Асоба, удастоеная такога звання. Лаўрэат Міжнароднай прэміі міру.

[Ад лац. laureatus — увенчаны лаўрамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)