Дыле́ць ’імжэць’ (Жд. 1). Няясна. Магчыма, звязана з дыл, дыло́к (гл.) ’мяккая мука, парашок’. Тады тут метафара (’дробны парашок, мука’ > ’дробны дожджык’ > ’імжэць’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гарэ́ніць, ‑ніць; незак.
Разм. Мець гаркаваты прысмак. Мука гарэніць. □ На пахі суп скупы І трошачкі гарэніць: Закраса — не грыбы, А дробныя карэньчыкі.Маляўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
со́евы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да соі. Соевыя пасевы. Соевае зерне.// Прыгатаваны з соі, з сояй. Соевы алей. Соевая мука. Соевыя цукеркі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
обо́йный
1.(для обоев) шпале́рны, або́йны;
обо́йная фа́брика шпале́рная (або́йная) фа́брыка;
обо́йная бума́га шпале́рная (або́йная) папе́ра;
2.(для обивки) абі́вачны;
обо́йные гво́зди абі́вачныя цвікі́;
обо́йная мука́ шатрава́ная мука́, шатро́ўка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
грэ́цкі1, ‑ая, ‑ае.
Прыгатаваны з зерня грэчкі. Грэцкія крупы. Грэцкая мука.
грэ́цкі2, ‑ая, ‑ае.
Як састаўная частка некаторых складаных пазваў. Грэцкі арэх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакута, мука; крыж (перан.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
grueling
[ˈgru:lɪŋ]1.
adj., informal
цяжкі́, сто́мны, зьнясі́льны
2.
n.
му́каf.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
breadstuff
[ˈbredstʌf]
n.
1) зе́рне, мука́ на хлеб
2) хлеб -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
mordęga
ж. утомная (цяжкая) праца; мука, мучэнне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Прыва́рак, пры́ва́рок ’гатаваная страва; прадукты харчавання, якія ідуць на прыгатаванне стравы; заправа, якая дадаецца да галоўных прадуктаў пры гатаванні гарачых страў; прыкраса’ (Нас., Янк. 2, Касп., Бяльк., ТСБМ, Ян.; петрык., Шатал.; ашм., Стан.; ТС), ’вадкая, пераважна прэсная страва, якая варыцца ў дадатак да асноўнае; ’мука; мука з ячменю і грэчкі; крупы; бабовыя’, прыва́ркі ’агародніна’ (Нар. лекс., Сл. ПЗБ), прыва́р ’крупы і мука розных гатункаў’ (Нік. Очерки), прыва́рак ’мука з (абдзёртага) ячменю’ (Др.-Падб.; полац., Янк. 2), прыва́ркавая, прыварко́вая, прыворко́ва, прыва́рашная (мука) ’тс’ (Інстр. 3, Сл. ПЗБ, ЛА, 4), прыварко́вая (мука) ’з ячменю і грэчкі’, прыва́ркавая (мука) ’з сумесі зерняў розных культур’ (Др.-Падб., Нар. лекс., ЛА, 4), прыва́ркавы ’які дадаецца да звычайнай стравы’ (Нас.). Прывары́ць ’зварыць яшчэ, у дадатак да ўжо зваранага’ (ТСБМ), ’згатаваць страву, якая хутка варыцца; моцна сцебануць, хваснуць’ (Янк. 3.), ’паварыць некаторы час’ (лід., Сл. ПЗБ), перан. ’прываражыць, прычараваць’ (ТС). Да вары́ць1 (гл.).