флейты́ст

(ад флейта)

музыкант, які іграе на флейце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

скрыпа́ч, ‑а, м.

Музыкант, які іграе на скрыпцы. Манера трымаць скрыпку і смык і сама ігра сведчылі аб тым, што Іван Тадорык быў добрым скрыпачом. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аргані́ст

(с.-лац. organista)

музыкант, які іграе на аргане.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карнеты́ст

(фр. cornettiste)

музыкант, які іграе на карнеце​2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

піяні́ст

(іт. pianista)

музыкант, які іграе на піяніна, раялі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Пятніцкі М. Я. (музыкант) 7/308; 8/658

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

менестрэ́ль

(фр. ménestrel)

1) вандроўны паэт-музыкант у Францыі і Англіі ў сярэднія вякі, а ў 14—18 ст. — музыкант-прафесіянал;

2) перан. спявак, паэт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

балала́ечнік, ‑а, м.

1. Музыкант, які іграе на балалайцы. Аркестр у складзе двух цымбалістаў, балалаечніка і гарманіста рыхтаваў народныя песні. Курто.

2. Майстар, які робіць або рамантуе балалайкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурма́ч

(тат., тур. surnačy)

музыкант, які іграе на сурме, трубач.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Бубначы́ ’малыя дзеці’ (Сцяц.). Параўн. бубна́ч ’музыкант, што грае на бубне’ (Інстр. III), той, хто дакучае’ (КЭС). З гэтага апошняга развіваецца значэнне ’малыя дзеці’. Наўрад ці бубначы́ можна непасрэдна параўноўваць з бу́бны ’дзеці’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)