Ляск ’звонкі гук, які ўтвараецца пры ўдары металічным прадметам аб метал, камень і інш.’, ’рэзкі, сухі гук пры ўдары, сутыкненні’ (ТСБМ, Касп.). Укр. ляск, рус. лязг. Усх.-слав. гукаперайманне (Бернекер, 1, 702).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жале́за, -а, н.

1. Хімічны элемент, цяжкі коўкі метал серабрыстага колеру, асноўная састаўная частка чыгуну і сталі.

Каваць ж.

2. Вырабы з гэтага металу.

Дахавае ж.

3. Жалезістыя рэчывы як лячэбны сродак.

У яблыках шмат жалеза.

|| прым. жале́зны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Жалезныя вароты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

серабро́, -а́, н.

1. Каштоўны бліскучы метал шаравата-белага колеру.

2. зб. Вырабы з гэтага металу.

Сталовае с. (посуд, сталовыя прыборы). Упрыгажэнні з серабра.

Нашы спартсмены заваявалі с. (сярэбраныя медалі; разм.).

3. Дробная разменная манета са сплаву з гэтым металам або нікелем.

Заплаціць серабром.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прафілява́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прафіляваць.

2. у знач. прым. Які мае пэўны профіль, правільную форму ў сячэнні. Прафіляваны метал. Прафіляваная дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кро́хкасць ж Brüchigkeit f -; Zerbréchlichkeit f - (ломкасць), Sprödigkeit f - (пра метал, шкло)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

рафінава́ць спец raffiníeren vt (цукар); verféinern vt, réinigen vt, raffiníeren vt (метал)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

спая́ны

1. тэх (метал) zusámmengelötet, verlötet;

2. перан (паяднаны дружбай) éinig, verbúnden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Búntmetall

n -(e)s, -e (часцей pl) каляровы мета́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

неблагоро́дный

1. невысакаро́дны; (нехороший) нядо́бры;

неблагоро́дный посту́пок невысакаро́дны (нядо́бры) учы́нак;

2. (о происхождении) уст. нешляхе́тны;

неблагоро́дный мета́лл невысакаро́дны мета́л;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ко́бальт, ‑у, М ‑льце, м.

1. Хімічны элемент, серабрыста-белы метал з чырванаватым адлівам, цвярдзейшы за жалеза.

2. Цёмна-сіняя фарба, у састаў якой уваходзіць кобальт.

[Ням. Kobalt.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)