Verbum

мы́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак.

1. каго-што. Церці мылам з вадою.

М. рукі.

2. што. Распускаць мыла ў вадзе.

М. ваду.

◊

Мыліць (намыліць) шыю каму (разм.) —

1) біць каго-н., сурова распраўляцца;

2) моцна прабіраць каго-н., строга выгаворваць.

|| зак. намы́ліць, -лю, -ліш, -ліць.

|| звар. мы́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца (да 1 знач.); зак. намы́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца (да 1 знач.).

барахлі́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -лі́ць; незак. (разм.).

Працаваць дрэнна, з перабоямі (звычайна пра маторы, механізмы і інш.).

Тэлевізар барахліць.

Сэрца барахліць (перан.).

прызямлі́ць, -лю́, -лі́ш, -лі́ць; -лі́м, -ліце́, -ля́ць; -зе́млены; зак., што.

Апусціць на зямлю (лятальны апарат).

П. самалёт.

|| незак. прызямля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. прызямле́нне, -я, н.