кардыяхірургі́я

(ад кардыя + хірургія)

лячэнне сэрца пры дапамозе хірургічных аперацый.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кісларо́д м. хім. Sáuerstoff m -(e)s;

лячэ́нне кісларо́дам Sáuerstofftherapie f -, -pi¦en, Sáuerstoffbehandlung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хларо́з, ‑у, м.

1. Адна з форм малакроўя, якая характарызуецца недахопам жалеза ў арганізме; бледная немач. Лячэнне хларозу.

2. Хвароба раслін, пры якой лісце жаўцее і бялее, пераважна з-за недахопу ў глебе жалеза.

[Лац. chlorosis ад грэч. chlōros — зялёны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіпнаты́зм, ‑у, м.

1. Сукупнасць з’яў (павышаная ўнушальнасць, самнамбулізм і інш.), якія ўзнікаюць пры гіпнозе.

2. Уст. Тое, што і гіпноз (у 1 знач.). Лячэнне гіпнатызмам.

3. перан. Здольнасць уздзейнічаць на каго‑н. Гіпнатызм музыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ёгатэрапі́я

(ад ёга + тэрапія)

лячэнне хвароб і папярэджванне іх метадамі ёгі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Behándlung

f -, -en

1) абыхо́джанне

2) лячэ́нне

3) абмеркава́нне

4) тэх. апрацо́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АРТАДАНТЫ́Я

[ад арта... + грэч. odus (odontos) зуб],

раздзел стаматалогіі, які вывучае дыягностыку, лячэнне, прафілактыку анамалій развіцця і дэфармацый зубоў, зубных радоў і сківіц у дзяцей і дарослых. Функцыянальныя расстройствы зубна-сківічнай сістэмы парушаюць дзейнасць і выклікаюць захворванні органаў стрававання і дыхання. Касметычныя недахопы і дэфекты мовы фарміруюць у дзяцей маўклівасць, замкнёнасць, што можа прывесці да адставання ў развіцці псіхікі. Лячэнне пачынаюць з ранняга ўзросту; адвучаюць дзіця ад шкодных звычак (ссанне пальца, языка, цацкі). Пры выражаных анамаліях зубна-сківічнай сістэмы выкарыстоўваюць артадантычныя апараты. Лячэнне ад некалькіх месяцаў да года і больш.

А.С.Арцюшкевіч.

т. 1, с. 505

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

санато́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да санаторыя. Санаторны кветнік. Санаторнае будаўніцтва. // Які жыве або працуе ў санаторыі. Санаторны ўрач.

2. Такі, што бывае ў санаторыі, уласцівы яму. Санаторнае лячэнне. □ [Ніна:] — Ты ж глядзі, татка, выконвай санаторны рэжым...

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арганатэрапі́я

(ад орган + тэрапія)

лячэнне прэпаратамі, прыгатаванымі з органаў і тканак жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аэраіонатэрапі́я

(ад аэра- + іонатэрапія)

лячэнне іанізаваным паветрам, якое змяшчае электрычна зараджаны аэразоль.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)