námhaft

a

1) вядо́мы, славу́ты

~e Persönlichkeiten — вядо́мыя лю́дзі

2) зна́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вальнякі́ Месца, дзе жылі людзі, якія мелі вольнасць ад прыгону; багатыя людзі (Слаўг.).

□ х. Вальнякі каля в. Шаламы Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Лю́днасць ’уласцівасць люднага, мнагалюднасць’, ’жыхары, насельніцтва’, ’колькасць людзей’ (ТСБМ, Нас.), людно́сць ’людзі’ (дзятл., Сл. ПЗБ). Да прасл. lʼudьnostь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Людзя́чы ’ўдалы, добры’ (ваўк., Сцяшк. Сл.), кам. людя́чый (Сл. ПЗБ) з суфіксам ‑яч‑ы, як дзіця́чы. Да лю́дзі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

young blood

1) малады́я лю́дзі

2) малада́я кроў, сі́ла, энэ́ргія

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пу́бліка

(польск. publika, ад лац. publicus = грамадскі)

людзі, якія знаходзяцца дзе-н. у якасці слухачоў, гледачоў, наведвальнікаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мітусі́цца, -тушу́ся, -ту́сішся, -ту́сіцца; -ту́сімся, -ту́сіцеся, -ту́сяцца; незак.

1. Хутка і без перапынку перамяшчацца ў розных напрамках.

Мітусяцца людзі на вакзале.

Думкі мітусяцца (перан.).

2. Увіхацца, хутка рабіць што-н.

М. каля печы.

3. Мільгацець перад вачамі.

Літары мітусяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

некато́ры, -ая, -ае; займ. неазнач.

1. Нейкі, дакладна не вызначаны.

Праз н. час.

2. толькі мн. некато́рыя, -ых. Асобныя з агульнага ліку; паасобныя.

У некаторых вёсках.

3. у знач. наз. некато́рыя, -ых. Не ўсе, асобныя людзі.

Некаторыя з прысутных.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

старо́нні, -яя, -яе.

1. Які не мае адносін да гэтага калектыву, сям’і і пад.; чужы.

Староннія людзі.

2. Не свой, не ўласны, чый-н.

Старонняя падтрымка.

3. Які не мае непасрэдных, прамых адносін да чаго-н.; пабочны.

С. шум.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арха́нтрапы

(ад гр. archaios = старажытны + -антрап)

самыя старажытныя выкапнёвыя людзі (пітэкантрапы, сінантрапы і інш.), блізкія па ўзроўню эвалюцыйнага развіцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)