эстэ́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Філасофскае вучэнне пра сутнасць і формы прыгожага ў мастацкай творчасці, у прыродзе і жыцці, пра мастацтва як асобы від грамадскай ідэалогіі.

Курс эстэтыкі.

2. Сістэма чыіх-н. поглядаў на мастацтва.

Э.

М.

Багдановіча.

3. Прыгажосць, мастацкасць у афармленні, арганізацыі чаго-н.

Э. сталіцы.

|| прым. эстэты́чны, -ая, -ае.

Эстэтычныя тэорыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

going​2 [ˈgəʊɪŋ] adj. бягу́чы, цяпе́рашні, які́ дзейнічае;

the going rate цяпе́рашні курс (разлікаў)

♦

a going concern (до́бра нала́джанае) прыбытко́вае прадпрые́мства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Арыфме́тыка. Сучасная форма з 1933 г. (Шакун, Гісторыя, 292) пад рускім уплывам. Ст.-бел. аритметика з 1517 (Гіст. лекс., 125, 213; Гіст. мовы, 1, 146; Хрэст. гіст., 1, 107) (у польскай з 1564). Старабеларускае слова хутчэй з лац. arithmetika ’тс’. Але ўжо ў Бярынды ариѳметика. Гэта форма, адлюстраваная і ў сучаснай рус. арифметика, — запазычанне з грэч. ἀριθμητική ’тс’ праз стараславянскую. На грэч. першакрыніцу беларускага слова ўказвалі Курс суч., 163; Юргелевіч, Курс, 128.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Асамбле́я. З франц. assamblée ’сход’ праз рус. ассамблея, дзе з Пятроўскай эпохі (1696): Курс суч., 166; Крукоўскі, Уплыў, 78. Параўн. Шанскі, 1, А, 169; Маргаран, ЭИРЯ, 6, 92.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

засячы́ I сов., в разн. знач. засе́чь;

з. дрэ́ва — засе́чь де́рево;

конь засе́к нагу́ — ло́шадь засекла́ но́гу;

з. курс карабля́ — засе́чь курс корабля́;

◊ з. час — засе́чь вре́мя

засячы́ II сов.

1. (избить до смерти) засе́чь, запоро́ть, захлеста́ть;

2. (убить острым предметом, оружием) заруби́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

КУРСО́ГРАФ

(ад курс + ...граф),

навігацыйная прылада для аўтам. запісу курсу судна. Запіс наносіцца на папяровую стужку (курсаграму). К. працуе ад гіракомпаса або дыстанцыйнага магн. компаса.

т. 9, с. 53

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Аташэ́ ’спецыяліст-кансультант пры пасольстве’. Новае (XX ст.) запазычанне з рускай (Крукоўскі, Уплыў, 78), дзе з франц. attaché (Курс суч., 166) у сярэдзіне XIX ст. (Шанскі, 1, А, 173).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Kollég

n -s, -s i -gi¦en курс ле́кцый; (акадэмі́чная) ле́кцыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

úmsteuern

vt пераключа́ць; дава́ць за́дні ход (машыны); мяня́ць курс (карабля)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

deprecjonować

незак.

1. абясцэньваць; зніжаць курс;

2. перан. прымяншаць; змяншаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)