Зі́каць ’груба пакрыкваць’ (слонім., клец., Жыв. сл.). Рус.дыял.зыкать ’крычаць’, ’бегаць ад укусаў’ (ад зык1 ’рэзкі гук’ і зык2 ’авадзень’ > ’непакой ад аваднёў’), зи́кать ’бегаць ад укусаў’, укр.зикати ’крычаць’. Зікаць, відаць, кантамінацыя не поўнасцю зафіксаваных у бел. мове форм і значэнняў, адпаведных рус.: зыкаць дало значэнне ’крычаць’, а зікаць — форму. Параўн. зыкацца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пакры́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Крычаць зрэдку, час ад часу. Ляскалі пугі, пакрыквалі фурманы, рыпелі і грукацелі колы.Хомчанка.Недзе ў гушчары пакрыкваў драч.Грахоўскі.// Камандаваць, распараджацца, павышаючы голас. Санітары безуважна пакрыквалі: — Дарогу, дарогу!Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сельсаве́тчык, ‑а, м.
Разм. Работнік сельскага Савета. З-за стала сельсаветчык гаворыць сходу: — Збіраецеся вы ўжо колькі раз. Трэба вырашыць, як зрабіць, ці ў калектыў пойдзеце, ці ўсе за хутары свае крычаць будзеце яшчэ.Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Ке́гаць ’крычаць (пра гусей)’ (Янк.). Гл. кігаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кі́гаць ’крычаць, пішчаць’ (Нас.). Гл. ківі, кігікаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ква́каць ’утвараць гукі, падобныя да «ква-ква» (гл. таксама кво́каць) (ТСБМ) ’крычаць (пра качку)’ (ТС, Сл. паўн.-зах.), ’крычаць (пра жаб)’ (Нік. Напаў., Сл. паўн.-зах., Сцяшк.), ’пра пчол’ (Анох.). Укр.квакати ’крычаць (пра жабу або пра качку)’, рус.квакать ’тс’, балг.квакам ’тс’, макед.квакам ’тс’, серб.-харв.ква́кати ’тс’ (таксама пра варон)’, славен.kvȃkati ’крычаць (пра жаб, варон)’, польск.kwakać ’крычаць (пра качак, жаб, варон)’, чэш.kvákati ’крычаць (пра качак, гусей, варон)’, славац.kvákať ’тс’, в.-луж.kwakać ’тс’, н.-луж.kwakaś ’тс’. Яшчэ прасл.kvakati ’крычаць (пра качак і варон)’. Гукапераймальнае. Параўн. укр.ква, квак (пра жаб), рус.ква, квак ’тс’, серб.-харв.ква‑ква (пра качак), славен.kva‑kva (пра жаб), балг.ква‑ква ’тс’ і г. д. Балтыйскія паралелі: літ.kvakė́ti ’крычаць (пра жаб), смяяцца’, лат.kvākt ’тс’. Улічваючы экспрэсіўнасць гэтых слоў, яны наўрад ці сведчаць аб балта-славянскай архаіцы. Да таго ж кароткі карэнны вакалізм у літ. паралелі не рэгулярны. Трэба таксама мець на ўвазе літ.kvatóti ’смяяцца’, пад уплывам якога kvakė́ti магло атрымаць другое значэнне і разам кароткі вакалізм (Бернекер, 655; Фасмер, 2, 217; ЕСУМ, 2, 413; Фрэнкель, 325).