concise

[kənˈsaɪs]

adj.

1) сьці́слы, каро́ткі

2) выра́зны, дакла́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

gather breath

перадыхну́ць, зрабі́ць каро́ткі перапы́нак для адпачы́нку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

put in an appearance

паказа́цца на каро́ткі час

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

вокамгне́нна, прысл.

За вельмі кароткі час. Зіна Рабікава ўзнялася і побач з ёю вокамгненна вырасла постаць яе сяброўкі. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калі́ф, ‑а, м.

Тое, што і халіф.

•••

Каліф на час (іран.) — пра чалавека які займеў уладу на кароткі час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каротка... (а таксама каратка...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «кароткі», напрыклад: кароткачасовы, кароткаметражны, кароткагаловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рагато́к, ‑тка, м.

Кароткі, стрыманы рогат (у 1 знач.). З тым жа вясёлым, бесклапотным рагатком [Яўхім] шухнуў у твань. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Карна́лы ’кароткі’ (Фед. Рук.). Дзеепрыметнік з л‑суфіксацыяй, да карпаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kúrzfristig

1.

a кароткатэрміно́вы

2.

adv за каро́ткі час

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

шчоўк,

1. ‑у, м. Кароткі сухі гук ад стрэлу, дзеяння якога‑н. механізма і пад. Пад дахам, пачуўся кароткі металічны шчоўк — надта знаёмы гук аўтаматнага затвора, які адцягваюць на баявы ўзвод. Быкаў.

2. выкл. у знач. вык. Ужываецца паводле знач. дзеясл. шчоўкаць — шчоўкнуць. Шчоўк курком! Стрэл бухнуў з громам. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)