адкавяліць, ‑вялю, ‑веліш, ‑веліць; зак., што і чаго.

Разм. Адрэзаць вялікі кавалак (хлеба, сала і пад.); адкроіць. Старшына ледзь прыкметна паціснуў плячыма, падміргнуў насмешліва хлопцам і, мнагазначна кашлянуўшы, адкавяліў кавалак сала. Васілевіч. [Паўлік] пабег у хату, адкавяліў лусту хлеба, пасыпаў яе соллю і вынес Андрушку. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смаліна, ‑ы, ж.

Разм. Смаловае палена, смалісты кавалак драўніны, смаляк. Уладзік памаўчаў, падкінуў у агонь кавалак смаліны. Краўчанка. // Наогул пра што‑н., насычаны смалой. Гэткая смаліна, дзіва што палае... Такога клуба больш ужо не паставім... — уздыхнула маці і панесла назад у хату нейкі клунак. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tidbit

[ˈtɪdbɪt]

n.

1) сма́чны кава́лак, ласу́нак -ка m.

2) піка́нтная, ціка́вая наві́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

асушак, ‑шка, м.

Край булкі свежага хлеба; сухі кавалак хлеба. [Якаў] адламаў кавалачак асушка, к роту паднёс. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

над’есці, над’ем, над’ясі, над’есць; над’ядзім, над’ясце, над’ядуць; заг. над’еш; зак., што.

Адкусіць кавалак чаго‑н. Над’есці булку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

segment​1 [ˈsegmənt] n.

1. math. сегме́нт, адрэ́зак

2. ча́стка, кава́лак; до́лька (апельсіна, яблыка і да т.п.)

3. ling. сегме́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

steak [steɪk] n. кава́лак мя́са або́ ры́бы (для смажання); біфштэ́кс;

fillet steak біфштэ́кс з вы́разкі;

rump steak рамштэ́кс, се́чаная катле́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Wébe

f -, -n

1) ткані́на

2) кава́лак пала́тна

3) павуці́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

вуаль назоўнік | жаночы род

  1. Тонкая празрыстая матэрыя.

  2. Кавалак такой матэрыі або сеткі, які прымацаваны да жаночага капелюша і закрывав твар.

    • Капялюш з вуаллю.

  3. Налёт на негатыве, які зніжае кантраснасць фотаздымка (спецыяльны тэрмін).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

плаха назоўнік | жаночы род

  1. Кавалак расколатага ўздоўж бервяна.

  2. Калода, на якой даўней адсякалі галаву прыгаворанаму да пакарання смерцю, а таксама памост, на якім адбывалася пакаранне.

    • Класці галаву на плаху (таксама пераноснае значэнне).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)