służyć w ~ni pancernej — служыць у танкавых вайсках
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
рэ́йтарскі, ‑ая, ‑ае.
Гіст. Які мае адносіны да рэйтара. Рэйтарская зброя.// У склад якога ўваходзяць рэйтары. Рэйтарскі полк. Рэйтарская конніца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кісце́нь, -цяня́, мн. -цяні́, -цянёў, м.
Даўнейшая зброя ў выглядзе кароткай палкі, на адным канцы якой падвешваўся металічны шар ці іншы цяжар для нанясення ўдараў, а на другім была пятля для надзявання на руку.
Разбойнік з кісцянём.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
узбрае́нне, -я, н.
1.гл. узброіцца, узброіць,
2.Зброя і боепрыпасы для вядзення вайны, бою.
Новыя віды ўзбраення.
Быць або знаходзіцца на ўзбраенні (пра зброю, якой аснашчаны войскі). Прыняць (узяць) на ў. (таксама перан.: актыўна выкарыстаць што-н.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дзі́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, дзід, ж.
1. Старадаўняя колючая зброя ў выглядзе доўгага дрэўка з вострым металічным наканечнікам; піка.
2.перан. Пра што-н. высокае, вастраверхае.
Далёка за полем узвышалася ў неба чорная дзіда касцёла.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Rüstzeug
n -(e)s збро́я, узбрае́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
A-Wáffe
f -, -n а́тамная збро́я
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Maschínenwaffe
f -, -n вайск. аўтаматы́чная збро́я
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ко́лючы
1.прич. ко́лющий;
2.прил.в разн. знач. ко́лющий;
к. боль — ко́лющая боль;
~чая збро́я — ко́лющее ору́жие
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нава́ха
(ісп. navaja)
халодная зброя, іспанскі доўгі складны нож.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)