карчма́рства, ‑а, н.
Трыманне карчмы; занятак карчмара. — Думаеце, выгадная рэч карчмарства? Вечна не даспіш, заўсёды на нагах. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падняво́льнасць, ‑і, ж.
Стан паднявольнага. У купалаўскага героя радаснае адчуванне працы амаль заўсёды атручана ўсведамленнем паднявольнасці яе. Івашын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
säumig
a
1) мару́длівы, ляні́вы; бесталко́вы
2) які́ заўсёды по́зніцца (пра чалавека)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Пу́кта ’буркун, заўсёды незадаволены чалавек’ (Яўс.; міёр., З нар. сл.), пукту́н, пу́ктала ’тс’ (міёр., З нар. сл.), сюды ж пук‑ таніна ’бурчанне, мармытанне са злосцю; невыразны адказ’ (міёр., Нар. словатв.). Утворана ад пукцёць, пуктаць ’бурчаць’, гл. пукчэць,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Пры́бач, пры́боч ’збоку’ (ТС). Лексікалізацыя прыназоўнікава-склонавага спалучэння пры бо́ку/баку́. Сюды ж прыметнік прыбо́чны ’які знаходзіцца заўсёды пры баку, пры поясе; які знаходзіцца неадлучна пры якой-небудзь асобе’ (Нас.). Параўн. рус. дыял. при́бочи ’збоку’, укр. при́бочний ’бакавы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зашапяля́віць, ‑ляўлю, ‑лявіш, ‑лявіць; зак.
Разм. Пачаць шапялявіць. // Прашапялявіць. — Ты ў мяне, Эльзі, заўсёды толькі жартачкі [строіш], — зашапялявіў дзед. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
варкату́н, ‑а, м.
Той, хто любіць варкатаць, хто заўсёды варкоча. І злуецца варкатун, На свой лёс, на макрату. Шушкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
надвячо́ркам, прысл.
Перад самым надыходам вечара. Надвячоркам, калі сонца збіраецца на спачын, ідуць заўсёды [дзед і Таццянка] на горку да планетарыя. Юрэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нямо́жацца, безас. незак.
Разм. Нездаровіцца. — Чаго ты такая? — пытаю я. — Якая? — Не такая, як заўсёды. — Мне нешта няможацца. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узаемападтры́мка, ‑і, ДМ ‑мцы, ж.
Узаемная падтрымка. Узаемападтрымка членаў калектыву. □ Дружба і ўзаемападтрымка ўсходнеславянскіх народаў праяўляліся заўсёды. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)