1.Закончыць святкаваць. Адгрымелі салюты ў гонар перамогі, людзі адсвяткавалі сваё найвялікшае свята.Шахавец.
2. Справіць свята, наладзіць урачыстасць з якой‑н. нагоды. Адсвяткаваць юбілей. □ Калі нас куля праміне, Мы адсвяткуем нашу страчу.Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
dostroić
зак.
1. настроіць, наладзіць;
2. прыстасаваць; дапасаваць; дастасаваць;
3.закончыць апранаць (упрыгожваць)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ско́нчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
1.што і зінф. Давесці выкананне чаго‑н. да канца; завяршыць. Скончыць мыць посуд. □ Людзі спяшаліся да пачатку ўборкі бульбы скончыць сіласаванне кукурузы.Паслядовіч.Даша скончыла зборы і пачала апранацца.Васілевіч.// Поўнасцю зрасходаваць. [Цётка:] — Апошні кумпяк на сёмуху скончылі.Машара.Знайшліся такія, што як сала сваё з торбы скончылі, дык і па доме зажурыліся.Крапіва.
2.што, чым. Зрабіць што‑н. у заключэнне, закончыць чым‑н. Крушынскі скончыў сваё тлумачэнне .. басам на спеўны царкоўны лад.Бядуля.Вячэру скончылі куццёю.Колас.//Закончыць сваё жыццё, дзейнасць пэўным чынам. Пачаў грамадскую дзейнасць народнікам, а скончыў — меншавіком.
3.што. Закончыць навучанне дзе‑н. Самы старэйшы, Павел, скончыў рачны тэхнікум і ўжо плаваў на Дняпры капітанам буксіра.Шамякін.
4.што, зчым і зінф. Спыніць што‑н., палажыць канец чаму‑н. Скончыць з прагуламі. Скончыць з парушэннем працоўнай дысцыпліны.
•••
Скончыць жыццё — тое, што і кончыць жыццё (гл. кончыць).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
áuslernen
1.
vt вы́вучыць, засво́іць
2.
viзако́нчыць вучо́бу [вучэ́нне]
◊ man lernt nie aus — ≅ век жыві́ – век вучы́ся
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
2.Станпаводлезнач.дзеясл. ізалявацца; раз’яднанасць з іншымі, ізаляванае становішча.
3. Рэчыва, матэрыял, якімі ізалююць што‑н.; ізалятар (у 1 знач.). Ахаваць правады двайной ізаляцыяй.
[Фр. isolation — адасабленне, раз’яднанне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дацвісці́, дацвіта́ць
1. (закончыць цвіценне) ábblühen vi (s), verblühen vi (s);
2. (цвісці да пэўнага тэрміну) blühen vi (bis A)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
зако́нчаны, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.адзакончыць.
2.узнач.прым. Які мае неабходную паўнату, цэласнасць. Закончаная думка. Закончаны сказ. Закончаны вобраз.
3.узнач.прым. Які дасягнуў дасканаласці ў сваёй справе, канчаткова сфарміраваўся. Закончаны майстар. Закончаны мастак.
•••
Закончанае трываннегл. трыванне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
naprędce
спяшаючыся, наспех, спехам;
przyszyć co naprędce — прышыць што наспех;
wykończyć naprędce — закончыць наспех
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
завяршы́ць, ‑вяршу, ‑вершыш, ‑вершыць; зак., што.
1. Зрабіць верх у чым‑н. Завяршыць стог.
2. Давесці да канца; закончыць, скончыць. Завяршыць сяўбу. Завяршыць вучобу.
3. З’явіцца канцом, завяршэннем чаго‑н. Кнігу гэту, якая завяршыла трылогію і дала ёй назву, народны паэт дапісаў у 1954 годзе.Казека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
там.
1.прысл. У тым месцы, не тут.
Тут сонца свеціць, а там дождж ідзе.
2.прысл. Потым, затым, далей.
Там пабачым, што трэба рабіць.
3.часц. У спалучэнні з займеннікам «які» і прыслоўямі «дзе», «калі», «куды» ўжыв. для ўзмацнення адмаўлення чаго-н., указання на немагчымасць здзейсніць што-н. (разм.).
Дзе там тая дарога!
Балота адно.
Якія там грошы!
Дзе там!
4.часц.Ужыв. ў пабуджальных сказах для ўзмацнення пабуджальнасці (разм.).
Пастарайся там хутчэй закончыць работу.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)