куто́ра, ‑ы, ж.

Невялічкая насякомаедная жывёліна сямейства землярыек; вадзяная землярыйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ману́л, ‑а, м.

Драпежная жывёліна сямейства кашэчых з каштоўным футрам.

[Манг. мануул.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мастадо́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Вялізная вымерлая жывёліна, продак слана.

[Ад грэч. mastós — сасок і odús — зуб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усёе́дны, ‑ая, ‑ае.

Які ўжывае самую разнастайную ежу. Усёедная жывёліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фінва́л, ‑а, м.

Буйная марская млекакормячая жывёліна падатрада бяззубых кітоў.

[Англ. finwhale.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

часно́чніца, ‑ы, ж.

Земнаводная жывёліна, падобная да рапухі ці жабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bald-head [ˌbɔ:ldˈhed] n.

1. лы́сы (чалавек)

2. жывёліна з бе́лай пля́май на (і)лбе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

інфузо́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж. (спец.).

Высокаарганізаваная мікраскапічная аднаклетачная жывёліна з больш складанай будовай цела, чым у іншых прасцейшых.

|| прым. інфузо́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таўстаро́г, -а, мн. -і, -аў, м.

Парнакапытная жывёліна сямейства пустарогіх з вялікімі рагамі, якая водзіцца ў Паўночна-Усходняй Азіі і Паўночнай Амерыцы; снежны баран.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мегатэ́рый, ‑я, м.

Выкапнёвая жывёліна вялікіх памераў, падобная на сучаснага ляніўца.

[Ад грэч. megas (megalu) — вялікі і thērion — звер.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)