Suff
m -s
1) груб. п’я́нства
dem ~ ergében sein — п’я́нстваваць
2) напі́так, напо́й
gú- ter ~ — до́брае віно́
élender ~ — напо́й (пагардл. пра нясмачны напой)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ríecher
m -s, - разм.
1) нос
2) перан. нюх, чуццё;
éinen gúten ~ háben мець то́нкі нюх, мець до́брае чуццё
3) пагары́л. шпік, шпег
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
likely
[ˈlaɪkli]
1.
adj.
1) праўдападо́бны, магчы́мы
2) адпаве́дны, до́бры
is this a likely place to fish? — Ці гэ́та до́брае ме́сца для ло́ўлі ры́бы?
2.
adv.
праўдападо́бна; магчы́ма
very likely — бада́й што
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
pith
[pɪӨ]
n.
1) асяро́дак -ка m. (сьцябла́), стры́жань -ня m. (дрэ́ва); мя́кіш ску́ркі апэльсі́на
2) су́тнасьць f., гало́ўная і са́мая ва́жная ча́стка чаго́-н.
3) сі́ла f.; энэ́ргія f.; до́брае здаро́ўе
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
глу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. тлух, ‑ла; незак.
1. Траціць здольнасць чуць, станавіцца глухім. Глухнуць ад выбухаў.
2. Заціхаць, станавіцца нячутным (пра гукі). Гулкі стрэл коціцца па Прыпяці і глухне ў прыбярэжных травах і чаротах. Колас. // Пераставаць дзейнічаць, працаваць (пра механізмы). Матор глухне.
3. Зарастаць, дзічэць. Пасевы глухнуць ад пустазелля.
4. перан. Паступова слабець або знікаць. З цягам часу пачуцці глухнуць. // Прыціхаць, канчацца. Бой глухне. □ За тыдзень добрае пагоды Праходзіць, глухне касавіца. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
cloud1 [klaʊd] n. во́блака; хма́ра;
a cloud of smoke/dust/steam во́блака ды́му/пы́лу/па́ры;
covered with clouds пакры́ты абло́камі;
hidden by clouds закры́ты, засло́нены абло́камі
♦
every cloud has a silver lining ≅ і ў дрэ́нным мо́жна знайсці́ не́шта до́брае;
under a cloud ≅ у няла́сцы, у нялю́басці, у нямі́ласці
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ántasten
vt
1) датыка́цца, дакрана́цца (да чаго-н.); абма́цваць
2) перан. закрана́ць (гонар і г.д.)
3) перан. паруша́ць
◊ éinen gúten Námen ~ — запля́міць до́брае імя́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wohl tun
* vi
1) быць прые́мным, прыно́сіць кары́сць, рабі́ць до́брае ўздзе́янне
das hat mir wóhl getán — гэ́та пайшло́ мне на кары́сць
2) рабі́ць дабро́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Зго́да ’лад’. Рус. сго́да ’шчасце’ (Даль), укр. зго́да, польск. zgoda, чэш. shoda, славац. zhoda ’лад’, н.-луж. zgoda ’добрае надвор’е’, славен. zgọda ’выпадак’, серб.-харв. зго̏да ’выпадак, умова, зручнасць’, балг. зго̀да ’зручныя абставіны, выпадак’, ’згода’, макед. згода ’зручнасць, выпадак’. Ц.-слав. (серб.) съгода ’выпадак’ (Міклашыч, Lex. palaeosl., Данічыч). Ст.-рус. згода (1493 г., у «польск. справах») ’умова, згода’. Ст.-бел., ст.-укр. згода ’мір’ (Сінаніма). Бязафіксны назоўнік ад дзеяслова sъ‑god‑i‑ti (sę) (гл. год, гадзіцца), які меў шырокае кола значэнняў, у тым ліку ’згаджацца, быць падыходзячым, трапляцца’. Бел. значэнне ўказвае, верагодна, на польск.-укр. бел.-славац. арэал, магчыма, хаця і не абавязкова пад польск. уплывам ці з польск. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
воспита́ние
1. (действие) в разн. знач. выхава́нне, -ння ср.;
воспита́ние дете́й выхава́нне дзяце́й;
взять на воспита́ние ребёнка узя́ць на выхава́нне дзіця́;
воспита́ние во́ли выхава́нне во́лі;
2. (общее развитие, образование) выхава́нне, -ння ср.;
хоро́шее воспита́ние до́брае выхава́нне.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)