До́брае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. До́брае
Р. До́брага
Д. До́браму
В. До́брае
Т. До́брым
М. До́брым

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

до́брае

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. до́брае
Р. до́брага
Д. до́браму
В. до́брае
Т. до́брым
М. до́брым

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

до́брае ср., сущ. хоро́шее; пу́тное;

◊ па-до́браму — по-хоро́шему;

чаго́ до́брага яшчэ́ — не ро́вен (ровён) час;

усяго́ до́брага! — всего́ хоро́шего!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Добрае (в., Кобрынскі р-н) 6/45 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Добрае возера

т. 6, с. 173

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

до́бры

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. до́бры до́брая до́брае до́брыя
Р. до́брага до́брай
до́брае		 до́брага до́брых
Д. до́браму до́брай до́браму до́брым
В. до́бры (неадуш.)
до́брага (адуш.)		 до́брую до́брае до́брыя (неадуш.)
до́брых (адуш.)
Т. до́брым до́брай
до́браю		 до́брым до́брымі
М. до́брым до́брай до́брым до́брых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наве́дванне, -я, н.

1. гл. наведаць.

2. Колькасць наведванняў.

Добрае н. заняткаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

благовоспи́танность ж. до́брае выхава́нне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адгадзі́ць, -гаджу́, -го́дзіш, -го́дзіць; зак. (разм.).

Робячы што-н. добрае, аддзякаваць за паслугу.

|| незак. адго́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзянні́к, дзенніка́, мн. дзеннікі́ і дзенніко́ў, м.

Някрытая загарадка на дварэ, дзе знаходзіцца жывёла ўдзень і ў добрае надвор’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)