БАНАЛІТЭ́Т

(франц. banalité),

у сярэдневяковай Зах. Еўропе манапольнае права сеньёра на маёмасць грамадскай значнасці (млын, печ, вінаградны прэс), за карыстанне якой сяляне павінны былі яму дадаткова плаціць. Баналітэты шырока ўжываліся феадаламі (у т. л. простымі рыцарамі) з канца 10—11 ст.

т. 2, с. 272

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

падзарабі́ць, ‑раблю, ‑робіш, ‑робіць; зак., што, чаго і без дап.

Разм. Зарабіць нямнога або дадаткова. Падзарабіць грошай. □ Калі не хапала [заробку] з зямлі, бацька заўсёды мог падзарабіць сталяркаю. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падску́бці, ‑скубу, ‑скубеш, ‑скубе; ‑скубём, ‑скубяце; пр. падскуб, ‑скубла; зак., што.

1. і чаго. Яаскубці дадаткова, яшчэ трохі.

2. Выскубваючы што‑н., падраўнаваць знізу. Падскубці воз з сенам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгрузі́ць, ‑гружу, ‑грузіш, ‑грузіць; зак., што і чаго.

Нагрузіць дадаткова, падбавіць грузу. Падгрузіць дроў. □ [Алёша:] — Беразачок ляжыць, Андрэй Якаўлевіч. Трэба было б машыну падгрузіць — вельмі ж лёгкая, буксуе. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дадрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

1. Надрукаваць да канца ці да якога‑н. месца. Дадрукаваць падручнік. Дадрукаваць старонку да палавіны.

2. Надрукаваць дадаткова. Дадрукаваць яшчэ сто экземпляраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапрада́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапрасці.

дапрада́ць ​2, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце; зак., што.

Закончыць продаж чаго‑н., што засталося непрададзеным; прадаць дадаткова. Дапрадаць тавар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпле́сці, ‑пляту, ‑пляцеш, ‑пляце; ‑пляцём, ‑плецяце; пр. падплёў, ‑пляла, ‑пляло; заг. падпляці;зак., што.

1. Прыплятаючы знізу, пакрыць дадатковым слоем. Падплесці лапці.

2. Разм. Уплесці, прыплесці дадаткова. Падплесці пугу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыста́ўка, ‑і, ДМ ‑стаўцы; Р мн. ‑ставак; ж.

1. У граматыцы — частка слова, якая стаіць перад коранем; прэфікс.

2. Тое, што прыстаўляецца, прырабляецца дадаткова да чаго‑н. Магнітафонная прыстаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

náchsitzen

* vi застава́цца пасля́ ўро́каў у шко́ле (у пакаранне); адсе́джваць (што-н. дадаткова)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падскрэ́бці, ‑скрабу, ‑скрабеш, ‑скрабе; ‑скрабём, ‑скрабяце; пр. падскроб, падскрэбла і падскрабла, падскрэбла і падскрабло; зак., што.

1. Падчысціць што‑н. Падскрэбці падлогу.

2. і чаго. Наскрэбці дадаткова, яшчэ трохі. Падскрэбці бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)