не́гус, ‑а, м.

Тытул эфіопскіх цароў. // Асоба, якая мае гэты тытул.

[Эфіоп. Negus Negesti — цар цароў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Зміньдзю́к ’скнара’ (Касп.). Утворана з суфіксам ‑у́к ад асновы дзеяслова жміндзіць (> *зміндзіць); гл. гэты дзеяслоў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лэмнуць (груб.) ’ударыць’ (Мат. Гом.). Да ламану́ць (гл.), ад якога ўтвораны гэты дзеяслоў аднаразовага дзеяння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

orbit​2 [ˈɔ:bɪt] v. ру́хацца/круці́цца па арбі́це;

This satellite will orbit Mars. Гэты спадарожнік будзе рухацца вакол Марса.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unprintable [ʌnˈprɪntəbl] adj. нецэнзу́рны, непрысто́йны;

I think this article is unprintable. Я лічу, што гэты артыкул не для друку.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rumpus [ˈrʌmpəs] n. infml шум, го́ман; сканда́л;

What is all this rumpus about? З-за чаго ўвесь гэты шум?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Qui pro quo

Адзін замест другога/Гэты замест таго.

Один вместо другого/Этот вместо того.

бел. Гэты пра воз, а той пра коз. Хто ў боб, хто ў гарох. Хто ў лес, хто па дровы.

рус. Я говорю про Ивана, а ты про болвана. Я не о том пел, а ты не о том слушал. Ты ближе к делу, а он про козу белу. Кто про Фому, кто про Ерёму. Кто в лес, кто по дрова.

фр. L’un tire à hue et l’autre à d’a (Один тянет вкривь, другой вкось).

англ. I speak of cheese and you of chalk (Я говорю о сыре, а ты про мел).

нем. Der eine sagt hü, der andere hoff (Один говорит хю, другой хоф).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

кабалье́ра, нескл., м.

Тытул двараніна ў Іспаніі. // Асоба, якая мае гэты тытул.

[Ісп. cabellero.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раджа́, ‑ы́, м.

Княжацкі тытул у Індыі. // Асоба, якая мае гэты тытул.

[Ад санскр. rājā — цар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шахінша́х, ‑а, м.

Урачысты тытул персідскага шаха. // Асоба, якая носіць гэты тытул.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)